𝒀𝒐𝒖 𝑨𝒓𝒆 𝑺𝒐 𝑪𝒖𝒕𝒆 ✎ 𝑿𝒊𝒖𝑪𝒉𝒆𝒏 ✓

♧

Arabaya bindik ve hastaneye gitmeye başladık. Yol boyunca ikimiz de konuşmadık. O arabayı kullanırken ben camdan dışarıyı izledim, bir yandan da düşüncelerimin içinde boğuluyordum.

Minseok bırakıp gideli 2 ay olmuştu. Neden gittiğini söylememişti. Karşıma geçip "Ayrılalım" demişti sadece. O tek kelime hâlâ beynimde yankılanıyordu.

Nedenini sorduğumda cevap vermemişti. Biraz bekleyip "Ayrılalım işte. Zorunda kalmadıkça benimle iletişim kurmaya çalışma" demişti. Sonra da yanımdan ayrılmıştı. O günden beri kendimi dünyadan soyutlamıştım. Ona hiç yazmamış veya aramamıştım.

Düşüncelerimden annemin omzuma koyduğu eliyle sıyrıldım. Kafamı ona doğru çevirdim.

"Geldik oğlum."

"Tamam."

Arabadan inip hastaneye girdik. Annem danışmadaki kadınla bir şeyler konuşup yanıma geldi ve yukarı çıkmaya başladık.

Doktorun odasına gelince annem kapıyı çaldı. İçeriden gelen "Gel" sesini duyunca girdik. Doktor oturmamız için masasının önündeki koltukları gösterdi.  Oturduk ve doktoru dinlemeye başladık. Birkaç test yapılması gerekiyormuş. Onları yaptırdık ve beklemek için kafeteryaya indik. Bir masaya oturduk. Beklerken yemek için de bir şeyler aldık. Her ne kadar canım hâlâ yemek istemese de biraz yedim. Sonra doktorun asistanı geldi, test sonuçlarının çıktığını söyledi. Biz de kalkıp odaya çıktık.

Biz girdiğimizde doktor hemen konuşmaya başladı.

"Jongdae Bey test sonuçlarınıza baktım. Önemli bir hastalığınız yok."

Annem derin bir oh çekti. Ama benim aklımda bir soru vardı.

"Peki o zaman neyim var?"

"Hamilesiniz."

Şok olmuştum. Boş boş adamın yüzüne bakıyordum. Ben öyle tepkisiz kalmaya devam ederken doktor ve annem konuşuyordu ama anlamıyordum. Beynimde tek bir sözcük yankılanıyordu. "Hamilesiniz" kelimesi neden bu kadar büyük bir etki yaratmıştı ki. Belki de Minseok'tan olduğu içindi bu etkisi.

Annemin kolumu çekiştirmesiyle yürümeye başladım. Beraber hastaneden çıktık ve arabaya bindik. Eve dönmek için yola çıktık.

Yolda giderken telefonumu elime alıp onu ismine tıkladım ve mesajı yazmaya basladım.

Kime: Minseok
Mesaj: Biliyorum, zorunda kalmadıkça rahatsız etme demiştin ama konuşmalıyız. Çok önemli bir konu. Mesajımı gördüğünde lütfen cevap ver.

Mesajı attıktan sonra telefonu cebime koydum. Eve gidene kadar camdan dışarıyı izledim. Varınca da kimseyle konuşmadan hemen odama çıktım. Onun mesaj atmasını beklerken sabah yarım bıraktığım kitabı elime alıp okumaya devam ettim.