𝑩𝒍𝒊𝒏𝒅𝒆𝒅 [𝑨 𝑪𝒉𝒂𝒏𝑩𝒂𝒆𝒌 𝑶𝒏𝒆-𝑺𝒉𝒐𝒕] ✓

Bölüm 5 - Final

05
        
       
3 yıl geçti. 3 yıllık ıstırap, 3 yıllık acı, 3 yıllık hüzün, 3 yıllık yokluk.
       
     
Baekhyun yatakta bağdaş kurmuş oturuyordu, parmakları Chanyeol'un ona verdiği kolyeyi okşuyordu. Yandaki oyulmuş kelimeleri okşarken dudaklarını ısırdı.
         
       
"Seni asla bırakmayacağım."
          
      
"Chanyeol ah," Baekhyun fısıldadı. "Bugün hatırladım. Sen hayatıma girdiğinden bu yana 15 yıl geçti." Bu son 3 yılda, Baekhyun hissizleşmişti. Acı çoktan azalmıştı ama yine de bazen hissediyordu. Hâlâ incinmiş hissediyordu. Ve ara sıra, canı çok yanıyordu, kalbinin patlayabileceğini düşünüyordu.
     
        
"Seni çok özledim." Gözlerini sıkıca kapattı ve kolyeyi sıkıca göğsüne bastırırken gözyaşlarının özgürce düşmesine izin verdi. Bir zamanlar birine mükemmel şekilde uyan bir sandık.
       
      
Bir zamanlar bittiği rüyalar; toza dönüştü, sonra anılarla birlikte rüzgârla sürüklendi. Bir zamanlar hissettiği aşk yerle bir olmuştu. Yalnızdı, boş hissediyordu.
       
      
Dürtüyle değildi, kaza değildi ama ayağa kalktı ve kapıya doğru yürüdü ve onu açtı. Tereddüt etti ama merdivene doğru yöneldi. Terli elleriyle trabzanları kavradı ve güçsüz bacaklarıyla kendini yukarı taşıdı, kendini binanın tepesine çıkardı. Chanyeol'un görünmeyeceğini bildiğinden hayal kurmayı denemeye ihtiyacı yoktu. Gözlerini sıkıca kapattı ve yavaşça ileri yürüdü, kenara doğru...
       
      
Baekhyun sıkıca Chanyeol'a sarıldı. Chanyeol eğilmeden önce Baekhyun'un saçlarına düzensiz bir şekilde vurdu ve şakağına hafif bir öpücük bıraktı. "Senin için buradayım."
       
      
Bir adım daha.
       
     
Sorun değil, o çoktan gitti. Ve Baekhyun hepsinin kaybolmasını izledi.
      
     
Bir adım daha.
       
      
Pes etme, ânı yaşa çünkü bu gelecek ya da geçmiş değil.
      
      
Korkuyordu ve mutluydu.
        
       
Düşüyordu, tıpkı sonbahar yaprakları gibi ama bir baltanın sallanması gibi sert bir şekilde. Rüzgâr onu büyük bir dirençle geçerken, onu yukarı doğru iterken ve ona boş umutlar verirken rahat hissediyordu. Dünya dönmeyi durdurdu ve Baekhyun bir şey tarafından yutulduğunu hissetti.
   
  
Mutluluk, umuyordu.
    
    

- The End -