•TRUTH•
^პრობლემა კიბოს გავს, როგორც კი გამოჩნდება მაშინვე უნდა მოსპო, ვიდრე გაიზრდება და მოგკლავს^
თავი 1
სკოლისკენ ნელი ნაბიჯებით მივიწევ , ვაკვირდები გზას რომლის შეცნობაც მთელი 12 წელია მიწევს. თითქოს ყელშიმაქ უკვე ამოსული და რაიმე ახლის მოძებნა მსურს, მაგრამ ეს ახალი გზა უბრალოდ არარსებობს, ამიტომაც იძულებული ვხდები გავუყვე ამ ერთი შეხედვით უსასრულობას და მივაღწიო იმ ადგილამდე, რომელიც ასე ძალიან იწვევს ჩემში გულის რევას "სკოლა".
მაგარჯობა მე ელი მქვია ვარ მეთორმეტე, უკვე დამათავრებელ კლასში და ჩემს სიხარულს საზღვარი არ აქვს. რას გავაკეთებ სკოლა რომ დასრულდება? ალბათ წავალ და ახალი გზებით ჩემ ოცნებებს ავიხდენ, გავხდები ადვოკატი, ჩემს საქმეს უფრო შევიყვარებ და შემდეგ ალბათ ჩემ სიყვარულსაც ვიპოვი, რომელთან ერთადაც ოჯახს შევქმნი შემდეგ კი უკვე გვეყოლება შვილები...არა არა ვიხუმრე, არანაირი ბავშვები და განსაკითრებით "მეუღლე".
სკოლა....ეს ის ადგილია, რომელიც ყველა ბავშვს სძულს, შეიძლება სწავლა გიყვარდეს ან უარს არამბობდე მაგრამ პირობები...საშინელებაა. არცერთ თქვენგანს არ გირჩევდით ამ ადგილას უდესმე გესწავლათ...ან უბრალოდ ცალი თვალით შეგეხედათ.
არვიცი ჩემთავზე რავილაპარაკო, ალბათ ამას ჩემი მეგობარები უფრო ადვილად მოგიყვებიდნენ საერთოდ რომ არსებონდნენ... ხო მეგობრები არმყავს და ეს ამ სკოლის დამსახურებაა ერთი ნორმალური ადამიანიც კი რომ არ სწავლობს. ჰო მყავს მშობლები უსაყვარლესი დედა და მამა, რომელებიც შეხმატკბილებულები არიან ერთმანეთან. მყავს ერთი ძმა ქეი, რომელიც ნარცისი და იდიოტია, მაგრამ რასვიზამთ მაინც გვიყვარს. და ბოლოს ჩემი პატარა მეგობარი ჩემი ძაღლი... აი ესაა ჩემი ცხოვრება განსაკუთრებული არაფერი მხოლოდ მე და ჩემი ოჯახი, სახლი სკოლა და ხანდახან მაღაზია, სადაც წელიწადში ერთხელ მაინც უნდა შევიძინო ტანსაცმელი.
YOU ARE READING
•TRUTH• (completed✔️)
Fanfictionყველა ქალს სურს ყავდეს შვილი, ჰქონდეს მყარი ოჯახი მოსიყვარულე ქმრითა და კეთილი ნათესავებით, თუმცა მაშინაც კი სანატრელია ეს ყველაფერი, როდესაც მარტო გიწევს პატარა ასაკში მარტომ გაზარდო შვილი, ყველასგან დამოუკიდებლად და ყველასგან მიტოვებულმა? ...
