Diary ng Broken Hearted

Dear Diary: #1

PAKIALAM KO SA LOVELIFE?

WALA NAMANG KWENTA ANG LOVELIFE EH.

MAGASTOS LANG YAN.

PANIRA NG PAGGAARAL.

MASASAKTAN LANG AKO.

Yan ang mga major na sinasabe ng mga single. Kesho di naman raw masaya ang may boyfriend. Di daw nila ikamamatay. 

Introduction: 

"UMIIYAK KA NA NAMAN? ANO BA NAMAN VENYS? IT'S BEEN 2 MONTHS SINCE NAGBREAK KAYO." 

Nagtatago akong umiiyak sa likod ng mga panyo ko. "Nasasaktan pa rin ako Raine. Sobrang sakit pa din."

"NAKUU NAKUU. KUNG ALAM MO LANG ANG GALIT KO SA HINAYUPAK NA RON YAN. MAPAPATAY KO YAN NG DI ORAS KAPAG NAKITA KO." Halata ang pagkasuklam niya kay Ron ng tinusok niya ng tinidor ang cake niya ng sobrang diin. Gigil na gigil.

"Mahal ko nga eh. Bat mo papatayin? *sobs" 

"YUN NA NGA EH. MAHAL MO. MINAHAL MO. PERO ANO? GINAGO KA VEN. GINAGO KA. GINAMIT KA. UGH. I WANT TO PUNCH HIM STRAIGHT IN HIS UGLY FACE. MUKHA SIYANG HITO. HITONG HILAW." Magkanda lasog lasog na yung cake na kinakain ni Raine sa gigil niya. Hahay.

Umub-ob na lang ako sa table namin ni Raine dahil sobrang sakit talaga. Reminiscing happy memories could kill me. Heartaches keeps on coming back. Akala ko move on na ako. Pero nandito pa din ang sakit. Sakit na kahit kailan yata ay di na mawawala.

"Look's who's with Vien, Venys. Look?!" Mejo mababa ang boses na sabe ni Raine sa akin pero halatang galit na galit beast mode. Umayos alam kong alam nila na sila ay tinitingnan ko kasi lalo silang naglapit sa iss ako ng upo at nagulat ako sa nakita ko. Si Ron with OUR ex-bestfriend. Magkasama na naman sila. Tiningnan ko na lang sila. Aa't isa. At parang nananadyang umupo malapit samin ni Raine.

"Stop crying na Venys. I'll take care of that ugly whore and that hito. Wait here I'll buy you some drinks." Umalis siya at pumila na sa pagbili. Wala akong nagawa kung hindi hintayin siya. Tumalikod ako at tumingin sa tanawin ayaw kong makita ang dalawang taksil sa harapan I can't. I still can't.

Mga 5 minutes na rin ang lumipas ng makita kong nakabili na si Raine ng coffe latte. Mabagal siyang naglakad sa harapan nina Ron at Vien ng biglang natalisod siya at kaboom. Natapon sa mukha ni Vien ang inuming binili ni Raine. EPIC. HAHAHAHA! 

"EEEKK! WHAT THE? RAINE YOU STUPID FREAK" Maarteng sigaw ni Vien habang tumayo at kumukuha ng tissues sa bag niya.

"Ohh. I'm sorry natalisod kasi ako. Sorry ha? Ay wait eto may tissue ako. Ako na magpupunas." Dali-daling pinunasan ni Raine ang mukha ni Vien ng tissue niya may chocolate cake.

"EEEEK. GET OFF ME YOU FREAK." Sigaw na naman uli ni Vien. Ang arte niya.

"Sorry ulii. Okay kaya mo na naman siguro linisin yang sarili mo. Kbye EX-BESTFRIEND" Mataray at malditang sabi ni Raine kina Ron at Vien. 

 Umalis na kami ni Raine sa starbucks kasi nagkaroon na nga ng commotion roon. 

"Bat mo naman ginawa kay Vien yun Raine?" 

"Ano ka ba naman Venys. Syempre. Arte arte niya eh. Pero na goodvibes talaga ako sa mukha niya. HAHAHAHA! Ang panget e. Mukhang octopus na  nagtae ng ink. Sa mukha nga lang. HAHAHA!" 

"Oo nga eh. *sobs"

"UGH. VENYS NAMAN. STOP CRYING NA PLEASE? AS YOUR BESTFRIEND NASASAKTAN RIN AKO NG SOBRA. NG NAKIKITA KITANG GANYAN. TAMA NA NAMAN VENYS. MOVE ON. PLEASE. AKO NG NAGMAMAKAAWA SAYO VEN." Parang naiiyak na sabi na rin sakin ni Raine. Alam ko malakas na babae si Raine di siya umiiyak kahit anong gawin niyo pero sa sitwasyon na to. Eto lang ata ang tanging bagay na iiyakan niya. :(

"So-sorry *sobs Raine di'ko talaga kaya na di siya iyakan. Huhuhu!" Umiiyak kong sabi sa kanya.

"Iuuwi na lang kita sa inyo Venys.It really pains me to see you like and I hate myself. I hate the fact that I can't do something to ease the pain." Malungkot na sinabe sakin ni Raine at saka binuksan ang kotse nila. Sumakay na kami at di na nga nagtagal ay nakauwi na rin ako. Dire-diretso akong nagpuntang kwarto ko at humiga sa kama.

Hinanap ko agad ang life size na teddy bear na binigay sa akin ni Ron noong 1st Monthsary namin. Noong mga panahong masaya pa kami. Wala pang away na nagaganap. Walang di pagkakaunawaan na di agad nasosolusyunan.

"Ano Mavii? Wala na daddy mo. Iniwan tayo eh." Tinuring naming anak yung teddy bear na yun at binigyan ko ito ng pangalan. Nakakaiyak lang. Kasi yung unang taong pinagkatiwalaan ko. Minahal ko. Ginago lang ako. Akala ko noon madali lang ang pagmu-move on akala lang pala yun.

TTTTTTTTTTT^TTTTTTTTTTT

Sobrang sakit talaga. Parang binibiyak ang puso ko sa maliliit na piraso. Parang feeling ko natatae ako. Basta ewan. Di ko maexplain yung feeling. Natatae na parang masakit ang tiyan na nakakaiyak. :(

Asan na yung sinabe mong di mo'ko iiwan Ron? Yung Pinky Promise nateng walang iwanan?

Akala ko ba mahal mo'ko? I feel so useless Ron. Wala akong nagawa ng makipaghiwalay ka.

I can't stand the pain Ron.  I want to die. 

Kumuha ako ng kutsilyo sa kusina.

Unti unti ko itong inilapit sa aking kanang pulso. Masakit. Mahapdi, pero wala ng mas hahapdi at sasakit pa nung iniwan niya ako. Nararamdaman ko na ang malamig na bakal sa aking balat. Unti unti ko itong idiniin habang ako'y nakapikit at ninanamnam ang hapdi wala akong nagawa kung hindi maghintay na dumugo ang aking mga kamay ngunit walang nangyayare. 

Dahan-dahan kong iminulat ang mga mata ko't nagulat sa aking nakita. Ang nakuha ko pala ay isang bread knife. Nawala ako ng ganang ituloy ang balak ko dahil dito. Isinoli ko na lamang ang kutsilyong pangtinapay na iyon sa cabinet sa kusina at pinagpatuloy ang pagiyak sa kwarto kasama ang aking anak, si Mavi.

Dear Diary,

Sobrang sakit diary. Nakita ko sila. Masaya na si Ron ng wala ako. Siya nakatutulog na mahimbing habang akong umiiyak. Nakakakain siya ng ayos samantalang ako, heto daig pa ang nagda-diet. Nakakatae siya ng ayos. Samantalang ako? Once a week lang yata tumae. Hay. Ano bang wala ako na meron siya Diary? Maganda naman ako. Mabait. Matalino. Lahat ng gusto niya ginagawa ko. 

Ano pang kulang sakin diary? Sabihin mo naman please. :( Gagawin ko lahat bumalik lang siya.