Çaresiz

GİRİŞ

salonda elimde tavayla beklerken dışarıdaki yağmur sesi gerilmeme sebep oluyordu annemgil yine beni evde bırakıp köye gitmişlerdive ben her gidişlerinde korkmazken bugun nedensiz bi sekilde korkuyordum sanki içim daralıyordu ne kadar odama geçip uyumak istesemde olmuyordu 18 yaşına yeni girsemde hala içimde o korkan küçük kız vardı karanlık korkum vardı ve bu çoğu zaman kendimi paronayak gibi hissettiriyordu annemgil büyük ihtimalle daha yeni köye varmışlardır diye düşünüyordum susadığımı farkederek  mutfaga dogru adımladım suyu doldurdugum an arkamdan gelen miyavlama sesiyle az daha bardağı düşürüyordum ha bide kendini unutturan kedim gece ne kadar bazen kendini sevdirmesede başkasına bana sevdirirdi onu ben bulmustum kışın soğukta ıslanmış bir sekilde. bardagı bırakıp yemek masasına oturdum gecede sevmek istediğimi anlayıp yanıma doğru gelip kucagıma çıktı biraz sevdikten sonra içerden gelen telefonumun sesiyle içeriye adımladım büyük ihtimalle babam arıyordu köye vardıklarını söylemek için elime aldığımda doğru olduğunu anladım babam diyerek açtıgım telefonu gene babam diye çığlık atarak kapatıcagımı bilmiyordum 

yakın zamanda bölümleri paylaşıcağım