Yazılanlar anlamsızdı her zaman. Ve okuyanlar tüm bunların sağırı. Kendi yazdıklarının yabancısı , kelimelerinin düşmanı.
Karanlığa hükmetmek. Bunu daha kendi bedenine yapamıyorken tüm ruhuna güç gösterisi sergilemek. Şu saatlerde ne söylenecek söz var ne söylenmesi gereken. Herkes köşesine çekildi. Ama fırtınadan önce bir köşe sahiplenildi. Büyük fırtına. Yıkıntıların ardından bir çığlık. Hava hala öylesine soğuk ki.. Ama üşümeyen ve yazma gücü bulan tek şey narin parmaklar.
Çok yakında görüşmek üzre!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YABANCI
Non-FictionBen herşeyi hatırlamaya mahkumum.Görüp görebildiğimiz her şey bizimle birlikte ölecek, parantezin sonuna değiyorum, kaçınamayacağımım şeye rıza gösteriyorum, hem de tamamen ve hiçbir şey beni daha fazla ürkütmüyor, en kötüyü bekliyorum, en kötüyü um...
