Anlamazsın
Gecenin karanlığında sakladığı aydınlığı
Gündüzlerin ışığa boğduğu karamsarlığı
Ve en içten gülüşlerime gizlediğim yalnızlığımı
Yada içinde sen bulunan rüyalarımı
Görürsün en fazla sessiz haykırışlarımı
Veya duyarsın sana ulasamayan bakışlarımı
Ama hissedemezsin benim gibi teninde
Acıların hepsini yüreğinin derinlimlerinde
Mesela ağlayamazsın benim kadar
Gözlerinde bir damla yaş kalmayıncaya kadar
En fazla ağladığını sanarsın
Sonra gerçek sandığın bir yalana aldanırsın
Ve hayat tekrar akışına devam eder
Sen gerçeği buldum sanar ve devam edersin
Oysa yalanlar etrafında döner
İlerlediğini sanar ve koşmaya devam edersin
Ne bileyim,hic bir zaman gerçeği kavrayamazsın
Yazdıklarımı okur ama anlayamazsın
Salak der gülüp geçersin en fazla
Ama onlara benim gözlerimden bakamazsın
Mesela bu satırlar arasındaki göz yaşlarımı
Yada sen bunları okurken attığım bakışlarımı
Hissedemezsin her bir kelimeyi yüreğinde
Olsun ben yinede yazarım ölünceye dek
Tek mutlu olduğum anım senin bunları okuyusun olunca
Ve ecelim benim son mısram olunca
O zaman anlamanı temenni ederek...
Çok yakın bir arkadaşımın yazdığı şiir sizlerle paylaşmamı istedi :)
