[Part-33]

1K 77 10
                                    

ဒီည ေကာင္းကင္မွာ ၾကယ္ေတြသိပ္မစံု။ၾကယ္ေႂကြညလဲ မဟုတ္ပါဘဲနဲ႔ အလင္းတန္းေတြဟာ သိပ္႐ွားေနတာ။ဒါမွမဟုတ္ သူမကပဲ ကံဆိုးေနလုိ႔ မၾကံဳႀကိဳက္တာလားေတာ့ မေျပာတတ္။တစ္ဝက္သာ႐ွိေသာ ခပ္မွိန္မွိန္လဘက္ကို အၾကည့္လႊဲလိုက္ရင္း လက္ထဲက မက္ဂ်ဴဘူးကို ေမာ့ခ်လိုက္သည္။

ခါးသက္သက္မက္ဂ်ဴေတြက လည္ေခ်ာင္းတစ္ေလ်ွာက္ ဝမ္းဗိုက္ထံသို႔ စီးဝင္သြားသည္။ေအးစိမ့္ခါးသက္ေနတဲ့ခံစားမႈနဲ႔
ေသာက္ေနက်မဟုတ္တာေၾကာင့္ ေနသားေတာ့မက်။သို႔ေပမဲ့ သူမအတြက္ စိတ္ေျဖစရာက ဒီအခ်ိန္ဒါကလြဲၿပီး မ႐ွိဘူးမလား။

ၾကမ္းျပင္ကိုလက္ေထာက္ၿပီး ထိုင္ေနရာမွ သူမအေၾကာတစ္ခ်က္ဆန္႔ၿပီး ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာပင္ လွဲခ်လိုက္သည္။ဟင္းလင္းျပင္ေနရာတစ္ခုမွာ ပက္လက္အိပ္ရင္း လူေျခတိတ္ခ်ိန္ နက္ေမွာင္ေနတဲ့ ေကာင္းကင္ႀကီးကို ၾကည့္ရတာ သိပ္ေကာင္းတဲ့ခံစားမႈမွန္း သူမအခုမွသိသည္။မြန္းၾကပ္ေနရတာေတြေတာင္ တေျဖးေျဖးခ်င္း ေျပေလ်ာ့သြားသလုိ။

"နင္အိပ္ေနၿပီမွတ္ေနတာ..အၾကံတူေနတာပဲ။''

ရင္းႏွီးေနတဲ့ေခၚသံနဲ႔အတူ ကိုယ္ရိပ္တစ္ခုက ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ လွဲေနတဲ့သူမေဘးမွာ ဝင္ထိုင္လာသည္။သူ႔လက္ထဲမွာ သယ္လာတဲ့ မက္ဂ်ဴဘူးေတြကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး သူမျပံဳးမိျပန္ေသး။အေၾကာတစ္ခ်က္ဆန္႔လိုက္ၿပီးေတာ့ လွဲေနရာကေန ထထိုင္လိုက္သည္။

"အိပ္မေပ်ာ္ပါဘူး။''

မက္ဂ်ဴတစ္ဘူးကိုေဖာက္ေနရင္းနဲ႔ သူ႔အၾကည့္က သူမဆီေရာက္လာသည္။သူငယ္ခ်င္းအရင္းႀကီးျဖစ္တာေၾကာင့္ ဒါက
ေမးခြန္းေမးသည့္အၾကည့္ဆိုတာကို သူမတန္းသိသည္။

"Isomiaျပန္ျဖစ္​ေနတာလား နင္။''

Traineeဘဝတုန္းကလို ေရာဂါျပန္ျဖစ္ေနတာရယ္လို႔လဲမဟုတ္။ေဆးေတြလဲပံုမွန္ေသာက္ပါလ်က္နဲ႔Overthinking မ်ားၿပီးအိပ္မေပ်ာ္ရျခင္းဆိုသည့္အေၾကာင္းကို သူမသူ႔ကို ဘယ္လို ႐ွင္းျပရမလဲ။သူမက စိတ္ခံစားခ်က္ေတြကို တျခားသူကို ေဝမ်ွတတ္တဲ့လူမဟုတ္ဘူးေလ။

"Arnyi...ငါေဆးေသာက္ထားပါတယ္။
ဒီတိုင္းေတြးစရာေလး နည္းနည္း႐ွိလို႔။''

There's Nothing Like Us[SaTzu]Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz