"တီ~တီ~တီ!!!"
တိတ္ဆိတ္ေမွာင္မည္းေနတ့ဲအခန္းငယ္အတြင္းမွာပ်ံ႕လြင့္လို႔လာတ့ဲ alarmျမည္သံ။ မနက္ေျခာက္နာရီခြဲ ေပးလို႔ထားတ့ဲalarmႏွင့္ ေနမထြက္ေသးတာမို႔ အလင္းမရွိေသးတ့ဲသူ႔အခန္းထဲ Seokjin တစ္ေယာက္ခုတင္ေပၚ တြင္ဆန္႔ဆန္႔ႀကီးလဲလို႔ေနေလသည္။
ဒီေန႔က တနလၤာေန႔။
တနလၤာေန႔မွာဘာျဖစ္လို႔ alarmကိုေျခာက္နာရီခြဲ မွားလို႔ေပးထားမွန္းသူကိုယ္တိုင္လဲမသိပါ။ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုးလည္းမနက္ေျခာက္နာရီကို တစ္ခါမွမႏိုးခ့ဲဖူး။
အသံေသးအသံေၾကာင္ alarm ျမည္သံႀကီးဟာထိုက့ဲသို႔ငါးမိနစ္နီးပါးဆက္တုိက္ေအာ္ျမည္ေနေသာ္လည္း Seokjin ရဲ႕လက္ဟာသူ႔ဖုန္းဆီသို႔မေရာက္ေသး။
ထိုက့ဲသို႔ေျပာလိုက္ေသာေၾကာင့္ Seokjinတစ္ေယာက္အိပ္ေမာက်ေနသည္ဟုထင္ႏိုင္ဖြယ္ရွိေသာ္လည္း မိတ္ေဆြ၏အထင္မွား၏။ ကိုယ္ေတြရဲ႕ဇာတ္လိုက္ Seokjinမွာ အိပ္ေမာ္က်မေနသည့္အျပင္ မ်က္စိအေၾကာင္သားျဖင့္အခန္းမ်က္နာၾကက္ကိုေငးၾကည့္လို႔ေတာင္ေနေသးသည္။
"ငါအခုဘာျဖစ္ေနတာလဲ?" Seokjinတစ္ကိုယ္တည္းေရရြတ္လိုက္သည္။
တနလၤာေန႔ဆိုတာသူ႔လိုရံုးသမားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ က်က္သေရအတံုးဆံုးေန႔ (ဝါ) အကုသို္လ္အဝင္ဆံုးေန႔ဟုသတ္မွတ္ႏိုင္ေသာ္လည္း မွားေပးထားေသာalarm အခ်ိန္ထက္ပင္ေစာ၍ႏိုးေနေသာ သူ႔ကိုယ္သူအ့ံဖြယ္ သဖြယ္Seokjin ေတြေဝေနမိသည္။
ဒီ့ေနာက္ က်ယ္ေလာင္လွေသာalarmကို ပိတ္ကာသူ႔အိပ္ရာမွထလိုက္သည္။ အိပ္လို႔မေပ်ာ္သည့္အဆံုး လဲေန၍လဲအက်ိဳးမရွိ။
"ဒီေန႔တကယ္ေကာတနလၤာေန႔ဟုတ္ရဲ႕လား?" မယံုႏိုင္လြန္းသျဖင့္ ဖုန္းမွာေရာ ျပကၡဒိန္မွာပါစစ္ေဆးမိသည္။ အမွန္တကယ္ပင္ တနလၤာျဖစ္ပါသည္၊ မွားစရာအေၾကာင္းမရွိ။
ထိုသည္ျဖင့္ ပြရူပ္ေနေသာေခါင္းကိုထိုးဖြကာ ေရခ်ိဳးခန္းသို႔သူဝင္သြားလိုက္သည္။
ထူးဆန္းသည္က အိပ္ခ်င္မူးတူးျဖစ္တာတို႔၊ ေခါင္းေနာက္တာတို႔ေတာင္မျဖစ္ပဲ ဆိုဒါတစ္ခြက္ေသာက္ထားသလိုလန္းဆန္း တက္ႂကြေနျခင္းပင္။
YOU ARE READING
Heart Forecast// NAMJIN FF
Fanfictionကိစၥေတြကဒီလိုျဖစ္လာမွေတာ့လဲ... "ေကာင္းၿပီ၊ ငါတို႔တြဲၾကမယ္..." အျဖစ္မွန္ကိုလက္ခံရံုကလဲြဘာတတ္ႏိုင္မွာလဲ...။ ကိစ္စတွေကဒီလိုဖြစ်လာမှတော့လဲ... "ကောင်းပြီ၊ ငါတို့တွဲကြမယ်..." အဖြစ်မှန်ကိုလက်ခံရုံကလွဲဘာတတ်နိုင်မှာလဲ...။
