лусын дангина

баяртай далай

Тэр 2 орой болтол ярьж суусаар унтах цаг болжээ
rose: би буйдан дээр унтчихна чи өрөөндөө унтаарай
jimin: үгүйээ би буйдан дээр унтая
rose: буйдан чинь том юм байна зүгээрээ гэтэл jimin хурдхан шиг буйдан дээр хэвтээд: би энд унтлаа чи миний өрөөнд унтаарай
rose: зза тэгвэл сайхан амраарай
өглөө
rose ийн талаас
нүдэн дээр нар дусахад нүдээ анивчин зөөлөн нээлээ аль хэдийн өглөө болжээ ус уухаар өрөөнөөсөө гархад jimin аль хэдийн босчихсон бололтой буйдан дээр хөнжил нь эвхээстэй харагдана усаа уучихаад цонхоор хархад jimin саравчин дотор далайг ширтэн сууж ажээ би удаан алхсаар иүүний дэргэд суун
rose: үзэсгэлэнтэй байгаа биз гэхэд намайг ирснийг сая л мэдсэн бололтой надруу нэг харснаа буцаад далай руу ширтэн
jimin: сэрчихсэн үү
Би толгой дохилоо
jimin: тиймээ үнэхээр үзэсгэлэнтэй юм энэ эрэг дээр бага нас минь өнгөрсөн болоод ч тэрүү олон дурсамж санаанд ороод бодоод сууж байлаа
rose: би энэ газарт дуртай бага байхдаа эрх чөлөөтэй байдаг байсан ганц газар минь болохоор
jimin: зза миний явах цаг болж байх шиг байна дуучин болохоор удаан энд байж болохгүй (босох)
rose: үнэнийг хэлэхэд би цуг явж болох уу надад одоо очих газар байхгүй чи явчихвал би хэд хоног л энд байгаад өлсөөд үхчихвэл яах юм
jimin: болохгүй зүйл ч байхгүй л дээ гэхдээ фэнүүд маань чамайг мэдчихвэл зүгээр байлгахгүй нь лавтай
rose: зүгээрээ чамд их баярлалаа
jimin; манай гэрт чимээгүй байж чадах уу гэрээс гарч явахгүй би чамд идэх юм авчирч өгч байя тэгэж байгаад би чамайг гэртэй болгоё болж байна уу
rose: тиймээ болж байна надад тэнд таних хүн байгаа биш гарах хэрг байхгүй
jimin: тэгвэл одоо явцгаая эрт очихгүй бол болохгүй юмаа бэлдээрэй
rose: надад бэлдэх юм байхгүй би энгээд л явна авч яавах зүйл байхгүй
jimin: тэгвэл шууд явах уу
гэж хэлээд машины зүг алхлаа
30 н минутийн дараа
бид явахад аль хэдийн бэлэн болжээ. Хэдийгээр далай байхгүй газар амьдрана хэцүү байх л даа гэсэн ч явах хэрэгтэй

Би аль хэдийн машинд суусан байлаа. Машины цонхоор нүд завчилгүй далайг ширтэнэ. Нэрээ jiminий машин үнэхээр гоё юм байна лээ

Надад үнэхээр гайхдаг одоо ч хүртэл гайхсаар байдаг нэг зүйл бий. Уг нь би лусын дагина болохоор газрын ихэнх зүйлсын мэдэхгүй байх гэж бодож байсан гэтэл өөрөө ч бодолгүй тэдгээр зүйлсыг мэдээд байсан нь их гайхмаар

Магадгүй аавын шившлэг байх тэр их хүчтэй шүү аав одоо ч намайг харж байж ч магадгүй далайгүй газар очвол муу аав минь их санах байхдаа

Хэсэг бодолд автан сууж байхад jimin хаалга нээн суулаа

jimin: одоо шууд явцгаая

Би: а-аан тэгье

Гэж хэлэхэд тэр машинаа асаагаад хөдөлж эхэллээ

Би өөртөө сонсогдхоор баяртай гэж чимээгүйхэн шивнэлээ

Нэлээд хугацааны турш яимээгүй байдал ноёрхоно. Энэ байдлыг эвдэж jimin ам нээлээ

jimin: аав чинь мэдвэл уурлах байхдаа

Би: зүгээрээ аав маань мэдэж байгаа

jimin: охиноо явуулчихсан хэцүү байгаа байхдаа

Би: аав маань надаас ичдэг болоод ч өрөөнөөс маань гаргахгүй бусадай харьцуулахгүй байдаг байх

jimin: харин ч эсэргээрээ байх бусдад харуулхааргүй тийм их хармалдаг гэмтчихгүй гэсэн дээ өрөөнөөс чинь гаргадгүй байсан байх

Би: би хэзээ ч ингэж бодож байгаагүй аавд их гомддог байжээ буруу бодож байсанд уучлаарай ааваа