Dünyanın en güzel şeyi belkide sevilmek. Sevilenler çok şanslı bence. Çünkü hiç bir zaman sevilme hissini yaşaymadım. Ama çok sevdim. Sevdiğim halde bıraktım. Sorun bi pişmanmıyım. İlk başta evet ama şimdi asla aksine iyiki yaptım be diyorum.
İnsanlar şimdi "2" gün çıkıp "biz evlencez" gibi hayaller kuruyor buda çok gülünç durumlar. Ben bi kız için ağladığımı hatırlamıyorum. Hayatta seni mutlu eden insanların olması en büyük zenginlik. Ve ben. "Y" ( Baş harfini veriyorum sebebi ise bende kalsın çünkü kimse mutlu etmesin onu ben yeterim ) her neyse ben onu tanıdığım günden beri çok zenginim.
O benim gözlerimi kapattığım anda beni aydınlatan güneşim gibi. Ve bu güneş sönerse yaşayamam. Bu bahsettiğim kişi sevgilim değil yanlış anlamayın. Ben ne zaman birini sevmeye çalışsam mutlaka birileri engel oluyor. Herşeyi tek taraflı yaşadım hayatta. Belki benim bu gecenin üçünde yazdığım yazıyı kimse takmayacak ama ben bunları tekrar okuyacağım. Bu yüzden böyle karamsar duygular içindeyim. Kalbim mezarlık gibi zaten geleni gideni gömüyorum. Bana hep iyiki varsın diyen insanlar. Mutlaka "senden nefret ediyorum der " ama "Y" demiyecek.
Beni her zaman dinleyecek biri o zaten ne olursa olsun yanımda olacak zenginim işte bakın zengin. Sizin gibi sevgi fakiri değil !
