"ရိေပၚေရဒီေန့ေဆးရံုဆင္းလို့ရျပီတဲ့"
"အင္း. သိတယ္"
"ကိုယ္ မားတို့ကိုအိမ္မွာဘဲေစာင့္ခိုင္းထားတယ္
ကိုယ္ပစၥည္းေတြသိမ္းေပးမယ္ေနာ္. ရိေပၚဘာမွမလုပ္နဲ့ထိုင္ေနေနာ္"
ေရွာင္းက်န့္တို့လဲပစၥည္းေတြသိမ္းကာ ေရွာင္းအိမ္ေတာ္သို့...
"ရိေပၚေလး. လာလာ သားေလး ေနေကာင္းျပီလား"
"ဟုတ္မား ေကာင္းသြားျပီ ဆရာဝန္ကေတာ့ေဆးေပးလိုက္တယ္"
"ေဆးလဲပံုမွန္ေသာက္ေနာ္သားေလး. သြားနားေတာ့ေလ ေရွာင္းေလးလဲပစၥည္းေတြသယ္ျပီးေလာက္ျပီ. မားဒီေန့အျပင္သြားစရာေလးရွိလို့အျပန္သားတို့ဝမ္အိမ္မွာဘဲဝင္အိပ္မလို့မနက္ျဖန္ေလာက္မွျပန္ေရာက္မွာ သားတို့အဆင္ေျပရဲ့လား"
"ဟုတ္အဆင္ေျပပါတယ္မား. စိတ္ခ်ပါ"
ရိေပၚလဲေရွာင္မားကိုနွုတ္ဆက္ကာအေပၚထပ္သို့...
"ေအာ္. ရိေပၚလာေလလွဲေနပါလား အိပ္ေပ်ာ္သြားလဲအိပ္လိုက္ေပါ့. ကိုယ္ပစၥည္းေတြထားရအံုးမယ္"
"အင္း"
ဒုန္း ခြမ္း..
"ဟာေရွာင္းက်န့္"
"ရိ..ရိေပၚ ကိုယ္...ကိုယ္.."
"ခင္ဗ်ားဘာလုပ္လိုက္တာလဲ ဒါေလးကက်ြန္ေတာ္အရမ္းျကိုက္တဲ့အရုပ္ေလးဗ်"
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ရိေပၚရယ္ ကိုယ္အက်ီေတြထည့္ရင္းနဲ့ သတိမထားမိဘဲတိုက္မိသြားတာပါ. ကိုယ္ျပန္ဝယ္ေပးပါ့မယ္ေနာ္"
"ပိုက္ဆံရွိရင္အသစ္ျပန္ဝယ္လို့ရတယ္ဆိုျပီး ခင္ဗ်ားမာန္တက္ေနတာလား. ကြဲသြားတဲ့အရုပ္ေလးရဲ့အမွတ္တရေတြကိုေတာ့ျပန္မရနိုင္ေတာ့ဘူးဗ်"
"ကိုယ္..ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ရိေပၚရယ္. ကိုယ္"
"ခင္ဗ်ားသြား..သြားေတာ့က်ြန္ေတာ့္ေရွ့ေပၚမလာနဲ့သြား!!"
"ရိေပၚရယ္ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္. ရိေပၚစိတ္ဆိုးေျပေအာင္ ကိုယ္ျခံထဲမွာဒူးေထာက္ေနမယ္ေလဟုတ္ျပီလား...ရိေပၚစိတ္ဆိုးေျပရင္ျပန္လာေခၚေပါ့. ေနာ္"
YOU ARE READING
The 100 days in my memory(Completed)
FanfictionAccident ေျကာင့္္ရက္၁၀၀စာမွတ္ဥာဏ္ကိုေမ့သြားတဲ့ေရွာင္းက်န့္. မိဘခ်င္းသေဘာတူမွုေျကာင့္၆နွစ္ငယ္တဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္နဲ့လက္ထပ္လိုက္ရေတာ့. အိမ္ေထာင္ေရးကေရာအဆင္ေျပပါ့မလား.?? အေျကာင္းတစ္ခုေျကာင့္သူေမ့ေနတဲ့မွတ္ဥာဏ္ကိုရွာေဖြဖို့လိုလာေတာ့ သူဘယ္လိုရွာေဖြမလဲသ...
