Moral Of The Story • Skz

Kendimden Özür Dilerim, Öncelikle Kalbimden Ve Sonrasında Her Zerremden | Final

"Alıcı: iamchris@email, spearb@email, weknow@email, ourpeterpan@email, kimseungmin@email, mysausage@email, mrhwang@email

Gönderici: yangfoxie@email

Han, yeniden beni zayıf bir noktamdan vurdu. Tebrikler, Han. Ancak üzgünüm, bu sefer zafer menüsünde gençlik yıllarındaki saf ve iyiliksever Jeongin yok.

Öncelikle; acılarınızı tazelemeye geldim, size ne yaptığımı veya hayatımın nasıl ilerlediğini söyleyerek yürek rahatlatmaya değil. Abimin kulağıma kindar diye fısıldayışı geldi aklıma. Üzgünüm... Minho gibi biri öz abim olduğu için çok üzgünüm hem de.

Ah, hatırlıyor musunuz ki? Beni arkadaş grubunun ağrı kesicisi gibi görürdünüz. Sadece ihtiyacınız olduğunda alınan şey, ilaç. Ancak ben sizden uzaklaştığımda grubunuzun ani dağılışını görmek o zaman zevkli gelmese bile şu an kahkahalarla güleceğim bir komedi filmi gibi.

Kimden başlamam gerektiğini düşünüyorum. Bunu düşünürken saçma konuşmalarımın hiçbir kelimesini atlamadan okuyacağınızı bildiğim için de bir sorun olduğunu sanmıyorum şahsen. Buldum. Kim Seungmin. Hadi onunla başlayalım.

Merhaba Kim Seungmin, ben sırf seninle arkadaş olabileyim diye Mo Willes için girdiğin mülakatlarda saatlerce uykusuz kalıp metinlerini hazırlayan, bir şey olduğunda direk yanına koşan Yang Jeongin değilim artık. Ben, sınavda benden kopya çektiğin anlaşılınca bana iftira atıp ses çıkarmadığım için disiplin cezası alan çocuk da değilim. Yanılıyorsun, ben artık resmini görünce ya da babam telefonla konuşurken senden bahsedince lavaboya koşup kusan biriyim. Eğitim hayatımın neredeyse noktalanmasına sebep olan ve bundan pişmanlık duymayan birini affetmemi bekleyemezsin. Seungmin, ben tüm bunlara rağmen senden nefret etmiyorum. Bilesin diye söylüyorum, nefret edilmeye değer biri gibi bile görmem imkânsız seni. Sadece, istediğin işinde bu kadar yeteneğin olmadığı için acıdığım birisin. Ayrıca – bana yaptıkların dışında- Felix'in seni kardeşi gibi görüp her ihtiyacını karşılamasına rağmen onun için hiçbir şey yapmayışını, umrunda bile olmayışını anlamamakla birlikte bu senden daha çok tiksinmeme sebep oluyor. Kısaca Seungmin, bencil insanlardan çok daha fazla tiksinmeme sebep oluyorsun. Teşekkür ederim.

Bang Chan. Ne güzel bir ismin vardı oysa ki. Güzel bir gülüşün vardı, hâlâ hatırlarım. Gözlerin kısılır ve gamzelerin çıkardı ortaya. Sevecen bakışların, sıcakkanlılığın, samimiyetin ve nezaketin... Asalet ve naifliğin vücut bulmuş hâliydin. Ama, bu neden sadece benim için geçerli olmuyordu? Gözlerinin içi bile gülerdi, öyle bir samimiyetin vardı. Ama neden her zaman bana soğuk davrandın? Neden ben seni öz abimden bile yakın görürken herkesin önünde bağırıp çağırma gereği duydun? Neden Chan, söylesene? Yaptığım her şeyi senin gibi olmak için yapıyordum. Bana o kadar samimi geliyordun ki senin gibi olabilmek için her şeyimi ortaya koymuştum. Neden benim yüzüme tükürme gereği duydun peki? Ben seni abim bellemiştim. Senden ve Hyunjin'den bir ilgi beklemiştim sadece. Aferin, bile yeterdi. Her neyse, sonucunda şu an yapacağın hiçbir şey işe yaramayacak.

Peki ya öz abim Minho beye ne dersiniz? Elimizde ne varmış bir bakalım... Şahsen, abimi sizi suçladığım gibi net bir şeyle suçlayamam. Suçlarsam ona büyük bir haksızlık etmiş olurum. Ama abi, sadece abim olmanı istesem bile, benim için bunu yapmadın. Kimseden görmediğim ilgiyi görmek, biraz olsun sevilmek için yapıklarımı umursamadın ve benden her zerresiyle nefret etmeye devam ettin. Ne kadar yaptığın önemsiz gibi gözükse de canımı en çok yakanlardan biri sendin. Yine de bana tüm bunlara rağmen katlanmaya devam ettin. Ben giderken arkamdan gelmek istemedin. Bu da canımı acıttı. Beni önemsemeyişinde yaptığın her hareket, her seferinde kalbimin daha çok kırılmasına yol açtı. Kalbim bu kadar parçalanmışken toplamayı öğrenebilmem büyük başarı. Ve artık, senin adını ağzıma almak bile istemiyorum.