Σκέψεις Του Φεγγαριού

ΧΘΕΣ

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Κοίτα,

κοίτα πως έγινες,

ένα κενό μέσα στο πλήθος.

Δες την ψυχή σου πως μαύρισε..

μέσα στο κενό

να μην βλέπεις τίποτα άλλο

πέρα την θλίψη.

Μάτια κενά, ψυχή κενή.

Μπερδεμένος κόσμος.

Κανένα όραμα, κανένα όνειρο.

Τίποτα.

Τα εμπόδια τα βάζεις εσύ

στο σκοτάδι

και το πρωί

είναι κριμένες στις σκιές..

δεν θες να τα δεις

τα προσπερνάς.

Και τι έκανες μέχρι τώρα;

Πιστεύεις ότι έκανες κάτι;

Και πώς νιώθεις γι' αυτό;

Όνειρα; Που πήγαν ;

Ή τρόμαξες..

από τα όνειρα

που έθαψες στους τάφους

των ονείρων σου;

Από τα όνειρα που έκαναν οι άλλοι;

Που τα κατάφεραν;

Που τα υλοποίησαν ;

Οι άλλοι χαίρονται αν έχεις κάποιον δίπλα σου

μόνο και μόνο επειδή ξέρουν οι ίδιοι

ότι θα φύγουν σύντομα και θα μείνεις μόνος.

Όταν τα άστρα χάνουν την λάμψη τους,

σβήνουν,

τότε χάνεις το φως σου,

το μονοπάτι θολώνει.

Γιατί αναζητάς την προσοχή;

Νιώθεις;

Τί ;

Το χάος ή τη σιωπή της ψυχής σου;

Αναστενάζει το μονοπάτι

όταν αναγκαστεί να

σταματήσει στις όχθες του

ταραγμένου ποταμού.

Μυαλό χωρίς σκέψεις

άδειο σαν το χιόνι

κρύο σαν την ψυχή σου.

Κρύα δάκρυα στάζουν σαν βροχή.

Ώρες ώρες νιώθω το κενό

μέσα μου να μεγαλώνει

τόσο πολύ που να μην υπάρχει τίποτα,

τίποτα να το γεμίσει.

Τίποτα δεν μένει για πάντα σωστά;

Ούτε εσύ.

Κύματα χίλια, σε έναν εαυτό

χίλες σκέψεις, σε ένα κενό.

Και ΑΣΤΟ!

Άστο να φύγει μακριά.

Τι το κρατάς;

Και;

Βρήκες αυτό που έψαχνες;

Ή θα αφήσεις τη ζωή

να φύγει από μέσα σου

σαν μια απλή ανοιξιάτικη βροχή;

Τόσες απορίες,

τόση γνώση αμελέτητη.

Προσοχή

Θλίψη

Αντοχή

Υπομονή 

  ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~