the snow ball

Sleeën

Een uur later zaten ze nog altijd vast ondertussen was Zoë bijna helemaal onder sneeuw en de anderen ook.
Ze konden niet meer bewegen van de kou.
De meisjes begonnen te wenen en dachten dat ze dood gingen.
Voorzichtig sloten de meisjes hun ogen toe.
Een beetje later deden de meisjes voorzichtig hun ogen open.
Verbaast keken ze rond.
Ze zaten één of andere manier in de Noordpool dacht Jolien.
Ze bleken geen kou te hebben en ze hadden allemaal raar kostuum aan te hebben maar wel lekker warm vanbinnen.
Ze droegen blauwe jurkjes met een kap en aan de randen witte vacht en vanbinnen.
Ylana zag een beetje in de verte de sneeuwbal en nam ze.
Ze stond aan de rand van een berg en riep de meisjes.
De meisje kwamen rennen toe en vroeg wat er aan de hand was.
Ylana wees naar beneden waar een klein kleurrijk dorpje.
Jolien zei dat we meschien daar moesten gaan om te weten wat er precies aan de hand was maar ze wisten niet hoe ze daar moesten daar geraken want de berg was wel hoog.
Een beetje in de verte zag Jolien twee sleeën en had een idee.

Ze wees naar de sleeën en zei dat ze een plan had.
De anderen dachten precies het zelfde idee toen ze de sleeën zagen.
Ellen en Zoë zaten in het éne slee en de andere twee in het ander.
Aan de rand stonden de meisjes te kijken aan de rand.
Ze waren wel bang of ze niet zouden vallen.
Voorzichtig duwen ze naar voor en begon de sleeën te kantelen.
Na tijdje gingen ze er eindelijk van door.
Ze houden elkaar goed vast want het ging heel snel.
Ellen en Zoë zijn goed geëindigd maar Ylana en Jolien waren tegen een boom gebotst en ze lagen helemaal onder sneeuw.
Ellen en Zoë begonnen heel hard te lachen omdat ze leken op sneeuwpoppen.
Ylana vroeg aan de meisjes of ze zouden hun helpen uit trekken maar ze hoorden het niet van het lachen.
Toen ze uiteindelijk gestopt met lachen hielpen ze de meisjes er uit te trekken.