Her Yeni Bir Günde Yeni Bir Umut Işığı Vardır.
Yeni bir gün yeni bir hayat gibi başlamıştı. Içimde tatlı bir heyecan vardı .Hafta sonu gelmiş, sonunda istediğim kadar uyumuştum. Kalkarken güneş yatağıma yansıyor, içimi ısıtıyordu .Dost, kapının önünde yemek vermem için beni bekliyordu.
Birlikte kahvaltılarımızı yaptık ve yeni bir güne başlamak için dışarı çıkmaya karar verdim .Bügün programımda İstanbul 'u gezmek, her yerini keşfetmek vardı . Istanbulu gerçekten sevmiştim.Burası güzel bir şehirdi . Buraya taşınmadan önce İzmir'de yaşıyordum ve orası her zaman en sevdiğim yer olarak kalacaktı.Çünkü İzmir bana babamı hatırlatan tek yerdi ve o hep kalbimde yaşayacaktı .
Çıkarken ince bir elbise giymiştim ama kapının önüne çıkınca üşüyeceğimi anladım. Eylül ayı olmasına rağmen hava çok soğuktu . Buranın havasına daha alışamamıştım.Doğduğumdan beri İzmir'de yaşadığımdan burası bana soğuk geliyordu .Orası kışın bile oldukça sıcaktı . Bende bir pantolon ve kazak giyip, üstüme de ince bir ceket alıp dışarı çıktım . Aslında birazda bu büyük Şehirde koybolmaktan korkuyordum . Ama ben 18 Yaşında genç bir kızdım, tek başıma da dolaşabilirdim.
Yürümeye başlamıştık ve ben yavaşça yürümek isterken dost benim tam aksine neredeyse koşturuyordu. Onu tutmakta zorlanıyodum ama İstanbul'un sahil havasına varınca her şeyi unutup denizin kokusunu içime çektim . Dostla gezebildiğimiz yerleri gezdikten sonra sahilde yorgunluğumuz geçsin diye bir banka oturup denizi ve vapurları seyrettik . Hava karardı ve ben saate baktığımda saatin yediyi geçtiğini fark ettim. Annem sekizde işten dönüyordu.O gelmeden evi toparlayıp bir duş almam gerekiyordu . Dostla yavaş yavaş sahil boyunca yürüyüp eve vardık . Eve girince Dostla beraber kendimizi yere attık. Gerçekten de çok yorulmuştuk.Hızla kalkıp evi temizleyip ılık bir duş almam gerekiyordu . Annem geldiğinde evde yemek olmadığından pizza söyleyip, korku filmi izledik .
Annem "okul nasıl gidiyor tatlım " diye sordu.
"Şey...iyi gidiyor aslında, bakarsan bir arkadaş bile edindim " dedim
"Güzel senin için sevindim . İlk başta okulunu sevmezsen diye biraz korkmuştum "
Aslında annem doğru söylüyordu, ben de en başta korkuyordum.İlk üç gün yanlızlığımla baş başa kalmıştım ama artık bir arkadaşım vardı.Denizle çok iyi arkadaş olmuştum.Onun olmadığı zamanlarda ise kütüphaneden aldığım Yanlızlık adlı kitabı okuyordum .Kitap oldukça güzeldi , beni kendine bağlıyor ve hayal etmemi sağlıyordu.
Düşüncelerimden sıyrılıp anneme cevap verdim .
" Anne benim için endişelenmene gerek
yok.Ben iyiyim ama artık gerçek bir yemek yesem fena olmaz " dedim
Ve elimizdeki pizzalara bakıp gülmeye başladık .
Babam öldüğünden beri ilk defa annemle kahkahalar atıp gülüyorduk. Bu anlarımızı gerçekten özlemiştim, annemi özlemiştim .Ama hala aklımın ve kalbimin bir köşesinde mektubun gizemi vardı...
