Sahi neredeydi aklımız? Onca şeyi görmezden gelirken, onca ihanete amenna deyip ardından oda sever belki derken ? Hayal etmekten hiç bıkmadığımız sevdiklerimiz değil mi zaten bizi bizden eden.Umutlarla gönlümüzü çelen,kalbimizi önce derin bir aşk görüntüsüyle süsleyen daha sonra da bir paspas gibi acımadan sirkeleyen sevdiklerimiz.. Ne olacak şimdi ? Hangi yanımızı toplayacağız sokaklardan? Hangi aşk bizi kurtaracak bu durumdan ? Ya da hangi aşık kazacak çukurumuzu? Geceleri kimin hayalini süsleyecek göz pınarlarımız? Sahi neredeydi sevdamız ?.. Hayat ardımızdan tüketirken nefesimizi biz yinede sığınacak bir liman,tutunacak bir dal arıyoruz bedenimizin en kuytu köşesine. Kimsenin geleceği yok ama insan bekliyor işte. Beklerken de yıllar geçiyor farkında olmadan.. Bazen nefes almak bile zor geliyor. Artık kimse üzgün olduğumuzu anlamasın diye sarfettiğimiz sahte gülüşler bile teselli olmuyor ruhumuza. Aslında sorun gülmek değil de gülecek bir neden bulamamak değilmidir hayata?
Siz bide benim yaşadıklarımı görseniz.. Nefes alırken boğuluyorum kaybolan yıllarıma.Sevdama bağlanmak için yine inanıyorum o sahte duyguya. Sahi neredeydi kaybolan sevdamız?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AŞK'A GİDEN YOL
PoesieYollar sağa ve sola ayrıldığında siz ortadan gidin. Gerekirse duvara toslayın ama gidin.Çünkü aşk; sağa ve sola ayrılmadan ortada bir beden olmakla varolur. Kitabı yazmam da en büyük yardımcım ve destekçim Nisanur Bozdemir'e sevgiler..
