Sevdiğini kaybetmek değil de sevdasını kaybetmek öldürür insanı.Acıları bir kat daha artar çünkü. Damarları bir kat daha incilir. Nefes alışı bi kat daha az olur nefes almak istemez çünkü birdaha. Aslında kendi nefesinden de boğulur ya neyse. Gülümseyişi bi kat daha artar anlaşılmasın diye. Sessiz ağlayışlar bi kat daha artar acının uçsuz artışıyla. Hayat damalarından biri kopmuşcasına çığlık atar gözleri. Hergün mutsuzluğunu örtmek için giydiği kıyafetler yeniden çırılçıplak gösterir bedenini. Ruhunu teslim alan antidepresanlar kafasındaki yoksulluktan bir kaçı tabii ki. Sahiden aşık olmak nasıl birşeydi? Her hücrenizde gezdirmek değil miydi çocuğunuzun ismini? Bi tutam mutluluk serpmek değil miydi hayallere? Sol yanın ağrıdığında içinde yüksek dozda "biz" olan ilacı içmek değilmiydi şerefine. Kokusuyla sarhoş olmak,herkesi çift görsen bile onu yine de tek görmek değil miydi göz perdelerinde.Aşık olmak;yollar ayrıldığında artık kalbin atmasa bile onsuz ölememek değil miydi?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AŞK'A GİDEN YOL
PoesiaYollar sağa ve sola ayrıldığında siz ortadan gidin. Gerekirse duvara toslayın ama gidin.Çünkü aşk; sağa ve sola ayrılmadan ortada bir beden olmakla varolur. Kitabı yazmam da en büyük yardımcım ve destekçim Nisanur Bozdemir'e sevgiler..
