KADER

GEZİ

"Yağmurun camda bıraktığı buhar etkisi"

Bunu çok seviyorum. Elimle cama bir şeyler yazmak,çizmek hoşuma gidiyor. Bazen yazarken dalıyorum kısa bir süre bile olsa bazı konulardan uzak kalabiliyorum. Tâki İclal bana seslenene kadar.

-Nehir ben çok heyecanlıyım acaba bizi neler bekliyor. Çok eğleneceğiz buna eminim.
-Evet bende heyecanlıyım umarım çok eğleniriz.
-Ya senin neyin var Nehir moralin yok gibi duruyor bir sorunun mu var?
-Hayır iyiyim bir sorunum yok olsa herhalde burda olmazdım. -dedim-

Biraz terslemiştim sanki,hafif de ses yükselttim. Bozulmuştu bana belliydi. Aniden yüzünü asıverdi ve yol boyunca benimle bir daha diyalog kurmadı. Pişman değildim ısrarla bir şeyleri sormalarından nefret ediyordum sadece ve bu yüzden tepkilerim sert oluyordu. Bu konuda kendimi asla suçlu bulmuyordum.

Gezinin olduğu yere vardık ,etraf çok güzeldi. Pamuk şeker,elma şekeri ve bir sürü insan vardı. Her kes o kadar mutlu ki onlara bakarken ben bile huzur doluyordum. Büyük bir kapısı olan uzun kuyruklu girişe doğru ilerlemeye başladık tek sıra halinde. Sıraya girdiğimiz de İclal ile hep göz göze geliyorduk ama hiç benimle konuşmak istemiyordu.

Kendimi haksız bulmasam bile bana böyle olması beni çok üzmeye başlamıştı. Ama huyum ve yapım bundan ibaretti insanlara dertlerimi sorunlarımı anlatmak bana hiçbir zaman cazip gelmedi,gelemedi. Umarım aramız düzelir di bana çok iyi geliyordu. Onunla kötü olmak beni çok üzüyor çünkü bilmeyerek yaptığım bir şeydi.

Çevremdeki insanlar ısrarla ailem tarafından sevilmediğimi yüzüme vuruyor ve bu beni inanın çok üzüyordu. Uzun kuyruğu olan sıra azaldığı zaman en öne vardığımızı fark ettim. İçeriden gülüşmeler ve müzik sesleri geliyordu. Belliki gürültülü bir ortama giriş yapıyorduk. Gürültülü ortamları pek sevmesem de,merak ediyordum içeride ne olduğunu.

İçeriye girdiğim gibi karşıma çıkan ilk şey içerisinde akranlarım olan bir ambulans oldu. Çok garipti üstlerinde beyaz önlükler vardı ,arabayı sürende sarışın biriydi yirmi-yirmi beş yaşlarında. Belliki oyun oynuyorlardı ama içerisi gerçek gibiydi. Ambulansın içinde bir maket modeli olan hastada vardı,muhtemelen hayalinizdeki meslek tarzı bir yerdi burası. Henüz girdiğim yere biraz yabancı olsam da az az keşfetmeye başlamıştım. İtfaiye arabaları da vardı. Belli başlı yerlerde numaradan çıkarılan yangınlar ve onları söndürmeye çalışan bir çok çocuk vardı. Çocukların çabaları gerçek bir yangın söndürüyor gibiydi.

"Onlar mı çok pembeydi,ben mi siyahtım"

Yavaş yavaş gezinirken yüksek sesle bir müzik bölümüne denk geldim İçeriden şarkı söyleyen kız ve erkek sesleri geliyordu. Ne olduğunu merak ettim ve içeriye girdim. Arkamı döndüğümde İclal de gelmişti. Onu gördüğümde çok mutlu oldum. Sahnede 3 tane kız şarkı söylüyordu ellerinde mikrofon ile. Benimde çok söyleyesim gelmişti ama utanıyordum,çok kalabalıktı içerisi. Ortada duran L koltuğa doğru yöneldik İclal ile beraber. Oturduk önümüzdeki ikramlara göz gezdirdim.

Su,paketli kek ve bisküviler,meyve suları vardı. Su alıp içmeyi tercih ettim. Suyumu yudumladıktan sonra etrafı izlemeye devam ettim. Çok heveslenmiştim,kalkıp söylemek çok istiyordum ama kendimde o cesareti bulamıyordum. İclal kolumdan tutup beni çekip götürmek istesede ben ısrarla gitmek istemedim. Çünkü utanıyordum ve ne yapacağımı şaşırmıştım. O an orada yanımda bir çok arkadaşımın olmasını isterdim.Çünkü cesaret bulabileceğim insanlar yoktu tek bir kişi vardı oda İclal idi. Kala kaldım sadece oradan çıkmak istedim çünkü sahneye çıkıp herkes gibi eğlenmemek beni çok üzüyordu.