"คาจิ.."
ไอโกะ อากาเนะ
ผมว่า..เดี่ยวนี้..ชิโนะฮานะจังจังดูห่วงคาจิมาก..มากจริงๆ
"ไอโกะ! มึงพอรู้ไหมอะ! ว่าคาจิเป็นไร"
"..กู..จะไปรู้ได้ไงละ"
"กูก็ว่า! คาจิต้องปิดบังอะไรกู!!"
ชิโนะฮานะจังวิ่งไปหาคาจิ แต่ผมรั้งไว้ทัน
"ไอโกะ! ปล่อยแขนกู!"
"มึงห่วงมันมากออ!?"
ผมทำหน้าแบบโมโหมากๆ
"เออ กูห่วงมัน!"
ชิโนะฮานะจังก็ไม่ต่างจากผม
"ห่วงมันมากออ!!"
"เออ!! กูห่วงมัน"
"ห่วงนักใช่ไหม!!!!"
"อึก..เออ!!!! แล้วมึงเป็นเหี้_
ไร!!!!!"
"มึงมันโง่ไง!!!!"
"หยุด!"
(ร.ป.ภ)
"โง่ไรมึง!!!! อึก"
โง่ที่ไม่รู้ว่ากูรักมึงไง
ร.ป.ภ วิ่งมา ผมเหลือบ
ไปเห็น
"มึงมัน.."
ผมจับแขนชิโนะฮานะจังแน่น แล้วดึงชิโนะฮานะจังออกนอก รพ. ผมเดินผ่าน ร.ป.ภ
แล้วกระซิบข้างหู ร.ป.ถ ว่า
"อย่ายุ่ง"
"ครับ.."
"ปล่อยกู!!!!"
ผมพาชิโนะฮานะจังไปทางรถหรูคันหนึ่ง
"ปล่อย!!!! กูเจ็บ!!!!!"
ก๊อกๆๆ
ผมเคาะกระจกรถ และคนในรถก็เปิดออกมา
"มีไรให้ช่วยหรือเปล่าครับ คุณหนู"
"ไปเปิดหลังรถ"
"ม..มึงปล่อย..กู!!!"
ผมจับชิโนะฮานะจังเข้าไปในหลังรถ
"เห้ย!!! ปล่อย!!!! เห้ย!!!!!"
ผมปิดหลังรถ และเข้า
ไปในรถ และขับออกไป
และปล่อยโคะซังไว้กลางทาง
(เข้าเพลงเฉยยย : ไรท์)
ผมขับรถไปฟังเสียงชิโนะฮานะจัง
แทนเพลง
"หึ..เพาะกว่าเพลงอีก"
BẠN ĐANG ĐỌC
(yaoi)The devil รักวิบัติss2 ภาค ปีศาจดอกไม้แห่งความตาย
Tâm linhผมมันแค่เด็กที่มีอาการโรคซึมเศร้าคนหนึ่ง ที่ไม่รู้ตัวเองว่าตัวเองเป็นตัวอะไรกันแน่ กับคนคนหนึ่ง..ที่คอยเคียงข้างผมตลอดเวลา แต่ผมกับ......
