Benimle Kal

5.Delik

Samar:

Bugün pazar. Çok heyecanlıyım Katrina ile buluşacağım. Hemen hazırlanmam lazım. Hey Sahir! Uyan artık.  Ayakkabı bağcıklarımı bağlaman gerek geç kalıyorum!

Sahir uyandı ve Samar'a doğru gelip ayakkabılarını bağladı.  Ve ona: " Samar dikkat et ve sakın sırrımızı ona söyleme. " dedi.

Samar koşa koşa evden çıktı ve otobüse bindi. Çok mutlu ve heyecanlıydı. Buluşma yerlerine geldiğinde Katrina daha gelmemişti. Eline bir pamuk şeker aldı ve bir banka oturdu. Kendi kendine şarkı söylerken yanına bir adam oturdu. Neredeyse ağlayacaktı. Samar ona tedirgin gözlerle baktı ve "Neyiniz var bayım?" Dedi. Adam ona dönerek: "Benim hiç arkadaşım yok ve artık bu durumdan çok sıkıldım. Arkadaş olalım mı? " Samar çok şaşkındı. Kendisinin de hiç arkadaşı yoktu. Adama dönerek "Peki bayım!" Dedi ve gülümsedi.

Lunaparka gittiler ve doyasıya eğlendiler. Ama Samar birşeyin farkında değildi. Buluşma saatleri çoktan geçmişti.

Hızlı adımlarla adamın yanından ayrıldı ve buluşma yerlerine gitti. Adam Samar'ın arkasından sinsi bir şekilde baktı. Bu adam hiçte iyi birine benzemiyordu...

Samar gittiğinde Katrina tek başına oturmuş onu bekliyordu. Hemen yanına gitti ve oturdu. "Özür dilerim Katrina, sanırım biraz geciktim." Katrina: "Önemli değil Sahir zaten bende yeni gelmiştim. "

Kalktılar ve yürümeye başladılar. Bir sokaktan geçerken insanların dans ettiğini gördüler ve onlarda dansa etmeye başladılar. Çok eğleniyorlardı. Samar Katrina'ya deli gibi aşık olmuştu...

Saat epey geç olmuştu.  Samar Katrina'yı bineyeceği otobüs durağına götürdü. Bir banka oturdular ve beklemeye başladılar. Bu esnada Katrina Samar'ın elini tuttu. Samar ona döndü ve Katrina Samar'ın dudağına bir öpücük kondurdu. Samar heyecandan titriyordu çünkü hayatında ilk defa öpüşmüştü. Otobüs gelince Katrina ayağa kalktı ve: "Seni seviyorum Sahir." Dedi. Samar gülümsedi ve Katrina otobüse binip gitti.

Samar Katrina'nın onu Sahir olarak bilmesinden çok rahatsız oluyordu. Ona tüm gerçekleri söylemek istiyordu. Ama yapamazdı. Yaparsa Sahir onu bir daha evden çıkarmazdı bunu biliyordu. Ağlayarak eve doğru yol aldı.