Part-2(Z+U)

2.3K 161 12
                                    

Zawgyi

#ကြၽန္ေတာ္ခ်စ္ေသာဦး...

တိမ္ယံတစ္ေယာက္ေက်ာင္းသြားရန္ေစာေစာထကာေရခ်ိဳးျပင္ဆင္ေနေလသည္
တီေလးအားရန္မျဖစ္ေတာ့ပါဘူးလို႔ကတိအထပ္ထပ္ေပးကာ ကားျပန္ေတာင္း၍လိုအပ္သည္ထက္လဲပိုေစာကာအိမ္မွထြက္လာတတ္သည္မွာ၁လနီးပါးရွိေလၿပီျဖစ္သည္...
အဓိကအေၾကာင္းအရင္းကေတာ့ဦးကိုအတတ္နိုင္ဆုံးေရွာင္ေနျခင္းျဖစ္သည္....
ဦးကိုမခ်စ္ေတာ့ေအာင္ႀကိဳးစားေနျခင္းေတာ့မဟုတ္ထိုသို႔သာႀကိဳးစားတိုင္းရမည္ဆိုလွ်င္လြန္ခဲ့တဲ့၂ႏွစ္တီေလးနဲ႕ဦးခ်စ္သူေတြျဖစ္သြားၾကၿပီဆိုတာသိတည္းကဦးကိုေမ့ေနေလာက္ၿပီ...
အခုေရွာင္ေနရျခင္းကလဲဦးကိုျမင္တိုင္းေအာင့္လာတဲ့မိမိႏွလုံးသားေလးကိုသနားလာလို႔ခနအနားေပးထားျခင္းျဖစ္သည္...

တိမ္ယံလဲျပင္ဆင္စရာရွိတာမ်ားျပင္ဆင္၍ေအာက္ထပ္သို႔ဆင္းလာစဥ္ထမင္းစားခန္းမွၾကားလိုက္ရေသာအသံေၾကာင့္

*ေအာ္...ဦးကငါ့ႏွလုံးသားေလးကိုၾကာၾကာအနားေပးခ်င္ပုံမရဘူးပဲ...ဟူး*

တိမ္ယံလဲတီေလးနဲ႕ဦးတို႔ရယ္ေမာေနေသာအသံမ်ားကိုလစ္လ်ဴရႈ႕ကာကားစီသို႔တန္းထြက္လာရန္ေျခလွမ္းလိုက္စဥ္...

"သားငယ္ယံယံ မနက္စာစားသြားအုန္းေလ"

"မစားေတာ့ဘူးတီေလးသားေသာ္တာတို႔နဲ႕ခ်ိန္းထားလို႔"

"သားရယ္ဒီမွာသားဦးကသားႀကိဳက္တဲ့ရွမ္းေခါက္ဆြဲဝယ္လာတယ္ တကယ္မစားေတာ့ဘူးလား"

"သားမစားခ်င္ဘူး တီေလးသားသြားၿပီ"

တိမ္ယံလဲတီေလးထပ္ေခၚေနမွာဆိုးေသာေၾကာင့္ျမန္ျမန္သာထြက္လာခဲ့သည္....

"အကို ယံယံနဲ႕အဆင္မေျပဘူးလား"

"အင္း အကို႔ကိုယံယံစကားမေျပာပဲေရွာင္ေနတာတစ္လေလာက္ရွိၿပီေမ....
ဒီကေလးတကယ္ေနနိုင္လြန္းတယ္"

သက္ျပင္းတခ်ခ်ႏွင့္ယံယံထြက္သြားသည္
ကိုသာလိုက္ၾကည့္ေနေသာေနမင္းခအား
ေမျမင့္ဇူ တေယာက္ေငးၾကည့္ကာ

*သားငယ္ကေနနိုင္တာလားအကိုကပဲမေနနိုင္မထိုင္နိုင္ျဖစ္ေနတာလားအကို...*

ကျွန်တော်ချစ်သောဦး (ကြၽန္ေတာ္ခ်စ္ေသာဦး)[Complete] Donde viven las historias. Descúbrelo ahora