01.04.1991
Arkama bakmadan, bilmediğim boş ve karanlık sokaklarda sadece korku içinde koşuyordum. Nerede olduğuna bakmak için kısa bir süre arkamı döndüm ve ona baktım.
Ellerini ön cebine sokuşturmuş, yavaş adımlar ile takip ediyordu beni. Evet, evden çıkmış, ölmüş olan kocamdan kaçıyorum. Jeonsan Francis'den.
Bulanık gördüğümden dolayı ellerimi tekrar gözüme getirip, gözlerimi siliyorum. Kısa bir süre ıslığını çalmayı bırakıp şöyle söylüyor "Kocandan kaçman ne acı." Kahkaha atıyor ve ıslığını çalmaya devam ediyor.
Islık..ses kesildi. Durdum, arkamı döndüm. Orada yoktu, ama nerede..? Çıkmaz sokağa gelmiştim zaten. Tam ilerleyecekken..Siktir. Ensemde nefes hissediyorum, ve kulağıma gelen aynı melodi. Arkamı dönüyorum, karşımda onu görünce kalçamın üzerine düşüyorum. Islık çalmayı tekrar bırakıyor ve biraz üstüme doğru eğiliyor;
"Yakaladım seni, karıcığım."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Whistle
RandomKocası ölse bile, Violet onu görüyordu. Her cuma saat 02:57'de çıkan olmuş kocası, saat 03:00'da ise, o melodi ile ıslık çalışıyordu. Saat 06:00'da, yani güneş doğduğunda ise yok oluyordu. Vio, aklını mı kaçırmıştı, yoksa gerçekten ölmüş kocasını mı...
