Zoomdaki Anonim/Yari Texting

:)

Upuzun bir aradan sonra yine karşınızdayım beni çok özlediğinizi biliyorum kendimi affettirmek için uzunca bir bölüm yazacağım.

LAÇİNİN AĞZINDAN

Babaannemlerin evine bir sokak kalmıştı onların beni nasıl karşılayacakları hakkında zerre kadar fikrim yok yıllardır onlarıda annem ve babam gibi görmüyorum ama ben onların biricik torunuyum kapıda kalmama göz yummazlar herhalde bu aralar bir şeyden şüpheleniyorum aslında yani okuduğum bir kitap benim bu düşünceye sahip olmama vesile oldu kitabın yazarı belli değildi yani yazar bile kendini gizliyordu lakin yazar sanki benim hayatımı anlatıyordu ve yazar güya kızından en son şöyle bir şey rica etti DNA testi yaptırmak belki paranoyakca gelecektir size ama beni gerçekten çok etkiledi babaannemlere vardıktan sonra ailemin yanına gideceğim ve DNA testi için gereken saç tırnak vs. toplayacağım ayrıca annemlerle uzaktan yakından ilişkim yok biliyor musunuz ne huy olarak ne de fiziksel anlamda. Galiba çok hayal kuruyorum ya da çok kitap okumaktan kafayı sıyırıyorum babaannemlerin evinin kapısının önünde durdum ve baktım derin nefes alarak kapıyı tıklattım babaannem açtı kapıyı beni gördükten sonra gözyaşlarına engel olamadı sımsıkı sarıldı hiç beklediğim gibi davranmadı açıkcası mutlu olmadım değil babaannem bana aç mısın diye sordu gerçekten tanıyamamış torununu ben hep açım bunu bilmiyormuş gibi birde soruyor ama babaannem ve dedem gerçekten çok yaşlanmış ayrıca güzel bir haberim var size akşam çok sevgili beni bir gün bile hatırlamayan ailemin yanına gidecekmişiz bir yanım sevinirken bir yanım nefret kusuyordu bana üç senedir yaşattıklarının hesabını soracağım bu kadar çabuk evlatlıktan mı silinir anlayamıyorum neden böyle yaptıklarını benimde bilmeye hakkım var değil mi? yemeğimizinyedik hazırlığımızı yaptık ve hem heyecanlı hem nefret dolu adımlarımı atmaya başladım kapıyı annem açtı beni görünce önce şaşırdı sonra kızım diyerek sarılmaya kalkıştı bende onu iterek içeriye bir şeyler bulabilir miyim diye bakmaya geçtim gitmeden önce ne heveslerle dekore ettiğim odamı bebek odasına çevirmişler çekmeceleri açtığımda taslak metinler buldum mektup gibiydi açtım okudum ve beni derinden etkileyen kitapla hemen hemen aynı yazıydı ne yani şimdi bu yazıyı babam mı yazmıştı bundan emin olmanın tek bir yolu var DNA testi yaptırmak odada sanki özellikle bırakılmış bir tarak buldum bu annemin tarağıydı eminim pembe kalın saplı yumuşacık olurdu saçlarını taradıktan sonra  duştan çıktıktan sonra tüm evi saran o şampuan kokusunu özledim tabi yaklasık on senedir ben bunları göremiyorum neden çünkü benim ailem mesleklerine çok düşkün iki gün sonra benim hem doğum günüm hemde mezuniyet balomuzun günüydü 18. yaş günüme okul balosunda gireceğim yani ayrıca biz o okula ilk ve son kez gideceğiz o kadar emek verip kazandığım liseye bir kez gittim tarihe geçmeli bu olay kafamı kurcalayan zibilyon tane düşünce ile eve geldik erkenden uyudum aklıma Yağızın gelmediğini sanmayın o hep aklımda ve hep öyle kalacak 

Sabah erken bir saatte uyanıp babaanneme kahvaltı hazırlamasına yardımcı oldum yaşlı başlı kadın birde bana hizmet mi edecekti ayıp olurdu ki evlerinde kalarak zaten yeterince mahçup duruma düşüyorum birde hizmet mi bekleyeceğim yok daha neler artık ayrıca ailem dediğim insanlar beni kapının önüne koymuşlar kimseye yük olmamam lazım mezuniyetten iki gün sonra üniversite sınavı açıklanacak evden çıktım önce saçları DNA testine gönderdim sonra çarşıya çıkıp kendime kıyafet bakmaya başladım aslında parlement mavisi işlemeli bir elbise beğenmiştim ama onu alacak kadar param yoktu babaanemlerden de  isteyemedim bütçeme uygun pudra bir elbise aldım 5 saat sonra DNA sonucunun çıktığını haber verdiler koşarmışcasına vardım oraya kağıtta yazanlara göre 17 senedir ailem dediğim kişiler aslında ailem değilmiş bir ümidim vardı artık o da yok sevdiğimi kaybettim ailemi kaybettim param yok kimsem yok acaba mutluluk konusunda kim benim hakkımı yiyor?

Çokta uzun bir bölüm olmadı ama olsunn yorumlarınızı oylarınızı çok özledim bekliyorum umarım bölümü sevmişsinizdir :)