<ဥကၠာငယ္>
ကြၽန္ေတာ္က မိဘမဲ့တစ္ေယာက္။မိဘေတြက ကြၽန္ေတာ္5ႏွစ္သားေလာက္ကတည္း car accidentေၾကာင့္ ေသဆုံးသြားခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္ကို မိဘမဲ့ေဂဟာဆိုတဲ့ ေနရာေလးတစ္ခုကေန ဆက္လက္ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တယ္။အဲ့ေဂဟာကေနဘဲ အထက္တန္းေအာင္ခဲ့တယ္။ကြၽန္ေတာ္က သိပ္ကံဆိုးတာဗ်။ေမြးရာပါႏွလုံးေရာဂါဆိုတဲ့ ေရာဂါဆိုးႀကီးက ကြၽန္ေတာ္နဲ႕အတူပါလာေလရဲ႕။အရမ္းပင္ပန္းတဲ့အလုပ္ေတြကို မလုပ္နိုင္တာေၾကာင့္ ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးတစ္ခုမွာဘဲ အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္ဝင္လုပ္ခဲ့တယ္။အဲ့ကရတဲ့ ပိုက္ဆံေလးက ကြၽန္ေတာ့္ႏွလုံးေဆးေတြ ဝယ္ဖို႔အတြက္ေတာ့ သိပ္ကိုလုံေလာက္တဲ့ ပမာဏေပါ့ဗ်ာ။တကၠသိုလ္ဆက္တက္ဖို႔ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ့္ဘဝနဲ႕အေဝးႀကီးမို႔ လက္ေလွ်ာ့ခဲ့ရတယ္။ကြၽန္ေတာ့္အသက္22ႏွစ္မွာဘဲ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ဖူးစာရွင္ကို ရွာေတြ႕ခဲ့တယ္။
.......................................................................
<ဘုန္းထက္လွ်ံ>
ကြၽန္ေတာ့္မိဘေတြက ပိုက္ဆံခ်မ္းသာၿပီး သိပ္ကိုဂုဏ္ေမာက္ၾကတာ။တစ္ဦးတည္းေသာသားျဖစ္တဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို အရမ္းဂ႐ုစိုက္တဲ့အျပင္ အတိမ္းအေစာင္းမခံေအာင္ ကာကြယ္ေပးၾကတယ္။ကြၽန္ေတာ္ဆိုတာကလည္း မိဘစကားတစ္ခြန္းဆိုတစ္ခြန္းဘဲ။ဒီေခတ္စကားနဲ႕ေျပာရမယ္ဆို မိဘစကားကို ေျမဝယ္မက်နားေထာင္တာေပါ့ဗ်ာ။ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ တကၠသိုလ္တတိယႏွစ္ေက်ာင္းသားႀကီးဗ်။တစ္ေန႕ ေကာ္ဖီဆိုင္တစ္ခုကိုသြားတဲ့အခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ့္ဘဝရဲ႕အလင္းေရာင္ေလးကို ရွာေဖြေတြ႕ရွိခဲ့တယ္။သို႔ေသာ္......
.......................................................................
3.2.2014(ေသာၾကာေန႕)
ဘုန္းထက္လွ်ံတစ္ေယာက္ ဒီေန႕ေက်ာင္းလစ္ပီး သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ shoppingထြက္ခဲ့ၾကတယ္။
"ေဟ်ာင့္ ဘုန္းထက္ မင္းေစ်းဝယ္ေနတာ မပီးေသးဘူးလားကြာ ဒီမွာ ငါလမ္းေလွ်ာက္ေနရတာ ေျခေထာက္ေညာင္းေနပီကြ မင္းက ဒီနားတင္ ပတ္သြားေနတာ"
ေဝယံတစ္ေယာက္ ဘုန္းထက္ကို စိတ္မရွည္ေတာ့၍ ေျပာလိုက္ျခင္းပင္။
YOU ARE READING
ESCAPE LIFE (One Shot)
Cerita Pendekအကယ်၍များ နောက်ဘဝဆိုတာရှိခဲ့ရင် အကြင်သူနဲ့ ဝေးရာအရပ်ကိုသာ သွားရပါလို၏ အကယ္၍မ်ား ေနာက္ဘဝဆိုတာရွိခဲ့ရင္ အၾကင္သူနဲ႕ ေဝးရာအရပ္ကိုသာ သြားရပါလို၏ 22.12.2020
