ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ေတာ့ ေဆာ့ဂ်င္သည္ အိပ္ရာမွ ေစာေစာထၿပီး ဟင္းခ်က္အေဒၚႀကီးကို ေပါ့ေပါ့ပါးပါးႏွင့္ စားေကာင္းမည့္ ကြတ္ကီးမုန္႔အနည္းငယ္ လုပ္ခိုင္းခဲ့သည္။နမ္ဂြၽန္သည္ ေန႔လယ္စာခ်ိန္ ကြတ္တိတြင္ မုန္႔တစ္ခ်ိဳ႕ႏွင့္ ေရာက္ခ်လာခဲ့ၿပီး ေဆာ့ဂ်င္ ထမင္းမစားရေသးေၾကာင္း သိေသာအခါ အျပင္ဆိုင္တစ္ဆိုင္တြင္ စားဖို႔ လုပ္လိုက္၏။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သည္ နမ္ဂြၽန္႔ကားႏွင့္ပင္ အိမ္ကေန ထြက္လာခဲ့ၿပီး နမ္ဂြၽန္ ၫႊန္းသည့္ ဆိုင္ေလးသို႔ ဦးတည္ခဲ့ၾကသည္။
ကားထဲတြင္လည္း သူက စကားတစ္ခြန္းေျပာစရာမလိုဘဲ နမ္ဂြၽန္ကသာ ဦးေဆာင္၍ သူမျမင္ရသည့္ အျပင္ေလာကကို ပုံေဖာ္ျပေနေလသည္။
“ဒီေန႔ထူးထူးဆန္းဆန္း ေနက လိေမၼာ္ေရာင္သန္း႐ုံေလး ခပ္ပါးပါး လင္းေနတယ္။ဒါေပမယ့္ ႏွင္းေတြလည္း ခပ္ဖြဲဖြဲ က်ေနတုန္းပဲ။ေကာင္းကင္ကလည္း ျပာမေနဘူး။လွတာေတာ့ သူ႕ဟာနဲ႔သူ လွေနပါတယ္ေလ”
နမ္ဂြၽန္႔စကားမ်ားသည္ အနည္းငယ္ ျပတ္ေတာင္းေတာင္း ႏိုင္ၿပီး သူ႕အသံဩဩသည္ ကားေဘးမွ တရိပ္ရိပ္ေလတိုးသည့္အသံကို မလႊမ္းႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ေဆာ့ဂ်င္သည္ ျပတင္းေပါက္ဘက္ကို မွီထားရာမွ ထလိုက္ၿပီး နမ္ဂြၽန္႔ကိုသာ နားစိုက္ေထာင္လိုက္သည္။
“အျပင္မွာ အရင္ေန႔ကထက္ အရမ္းေအးေနတယ္။ေဆာ့ဂ်င္......မာဖလာပါရဲ႕လား။ကြၽန္ေတာ္ အပိုတစ္ထည္ေတာ့ ယူလာတယ္”
သူသည္ နမ္ဂြၽန္႔ကို ေလာကြတ္ေခ်ာ္လွသည္ဟု ထင္မိလာသည္။တစ္ဖက္မွာလည္း အနည္းငယ္ မသက္မသာေတာင္ ျဖစ္လာသလိုပင္။
“ခင္ဗ်ားက လူတိုင္းကို အဲ့လိုပဲ ဂ႐ုစိုက္တာပဲလား”
သူ၏ ေဘာက္ဆတ္ဆတ္ အေျပာတြင္ နမ္ဂြၽန္သည္ သေဘာက်သေယာင္ ခပ္ဟဟ ရယ္ေမာလိုက္သည္။
“ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို အျပင္မွာ ဘာေတြ ႐ွိတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း သိပ္မေျပာပါနဲ႔။နားမေထာင္ခ်င္ဘူး”
နမ္ဂြၽန္သည္ ခဏေလာက္ တိတ္ဆိတ္သြားၿပီးမွ တည္ၾကည္ေသာ အသံႏွင့္ ေျပာလာသည္။
“ေကာင္းပါၿပီ”
နမ္ဂြၽန္႔ဆီမွ အသံထပ္ထြက္မလာတာ ေသခ်ာေတာ့ သူသည္ ကားေနာက္မွီကို သက္သက္သာသာ မွီခ်လိုက္ၿပီး အသက္ကို ခပ္ျပင္းျပင္း႐ွဴသြင္းလိုက္၏။သူ႕ႏွာေခါင္းဝတြင္ ေတာထင္း႐ွဴးနံ႔ခပ္သင္းသင္းက ပ်ံ႕လြင့္လ်က္။
YOU ARE READING
Heart of my Present(Eden Contest)
Fanfictionသန္းေခါင္ယံအခ်ိန္ရဲ႕ ႏွင္းေတြၾကားထဲ လမ္းေပ်ာက္ေနတဲ့ ကိုယ့္ကေလးငယ္....ကိုယ္မင္းအတြက္ ဆန္တာဆီက လက္ေဆာင္ယူခဲ့တယ္။ "ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္"ဆိုတဲ့ မီးစာေလးတစ္စေပါ့ ထာဝရအတြက္ေလ။ Cover by Jaejoong Htike
