"geceyi susuz geçirdi çiçek, güne kızdı kendine kıydı."
" sabaha olan öfkem dinmedi kalbim hala kırık ve eski dün neden kestin tam kökünden saçlarını? yoksa o vazonun kırık parçası mı suçlusu tüm bu anlam bozukluklarının.
yavaş yavaş batıyor güneş, günebakan yolunda tek başımayım. ne uçan bir kuş umut verir bana ne de elimi tutamayan sen, bundan sonra.
içimi açmıştın ama şimdi soldum bak günebakan yolu da bugün hislerim gibi kurak. düne hala kızgınım, ve ona da tabii ki yüz yüze gelsek de bu düşüncem değişmedi.
şimdi gitmeden son bir sözüm var sizlere günebakan yolunda bugün her şey kasvetli belki kuruyan ben olucam ama günebakanlarım duydu son sözlerimi yeter bana
bu bir şiir değil, bir anı değil, bir teselli kusura bakmayın kırdıysam sizleri ya da bakın, sizin düşünceniz daha önemli(!) nasıl olsa gidiyorum, duymayacağım sözlerini
sabaha olan öfkem dinmedi yavaş yavaş ısıtıyor içimi şimdi son nefesimi vermeden önce mi günümü aydınlatmak aklına geldi?
sana hiç kızmadım elimi hiç bırakmadın lütfen sen de bana kızma dün seni aldıysa yaşam artık benim de yerim yok nasıl olsa
günebakan yolu civarında... "
Not: Dün ölen sen değildin, bendim. Artık ikimiz de aynı yerdeyiz. Şimdi söyle; sahiden uçamaz mıyım gökyüzüne?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
december, 2011
" yaşımı hatırlamıyorum, sahi aklım kimin yanında kaldı?" -petra
