_𝙾𝚞𝚛 𝙷𝚒𝚜𝚝𝚘𝚛𝚢_

_5_

ვცადე რომ მისი ხელები მომეშორებინა მაგრამ მან კოცნა გადაწყვიტა.
-თავი დამანებე.(მე)
- ...
-რატომ გააკეთე ეს?
-არვიცი.
-არც გაბედო მეორედ თუნდაც ჩემთვის თითის დაკარება.
ვუთხარი და მაღლა ავედი.
-ლინე!
მისთვის ხმაც კი არ გამიცია და ისე წავედი. აზრზე არ ვარ ეს რატომ გააკეთა იქნებ მისი ყოფილი იდგა და გვიყურებდა მაგიტომ?მაგრამ მან ხო მითხრა რომ არ იცოდა?კი მაგრამ რატომ?ასე გაურკვევლობაში გათენდა.თითქმის ყველა დაიშალა და ჩვენც გადავწყვიტეთ სახლში წავსულიყავით.
-ნახვამდის თეჰიონ.(ჯინა)
-დროებით.(თეჰიონი)
ეზოდან გამოვედით.
-მე ჯონგუკთან ერთად წავალ.(მე)
-რატომ?(ჯინა)
-იქ მინდა, ვინმე წამოხვალთ?(მე)
-მე არა.(რიკა)
-მაშინ არც მე რიკას არ დავტოვებ.(ენე)
-კარგი მაშინ ჯინაც თქვენთან ერთად წაიყვანეთ მე წავედი.(მე)
-კაიმ.(ჯინა)
ჯონგუკის მანქანასთან მივედი.
-ჯონგუკ გაქვს ადგილი ჩემთვის?(მე)
-რათქმაუნდა.(ჯკ)
მანქანაში ჩავსხედით მხოლოდ მე და ჯონგუკი.
-შენს შეყვარებულთან ერთად რატომ არ წახვედი?(ჯკ)
-არ ვიცი უბრალოდ შენთან ერთად მომინდა წამოსვლა,მომენატრე.(მე)
-ოუუ მართლაა.
-კი.
-კარგია.
- სუჯი სად არის ის ცალკე მოვიდა?
-შენი აზრით მე მოვიყვანდი?
-კაი კაი ვიცი  მაგრამ მაინც გკითხე.
-ხოომ.
-ისე რიკა ისევ გიყვარს?
- კარგი რა დილიდან რა სისულელეებს მეუბნები.
-კის ნიშნავს თუ არას?
- რათქმაუნდა მიყვარს.
-ვიცოდი.
-რატომ მკითხე?
-უბრალოდ.
-და მას არ ვუყვარვარ ხომ?
- არ ვიცი არ გამოხატავს დიდად.
-ცუდია.
გზაზე ბევრი ვილაპარაკეთ და სახლში მივედით.
-მგონი გოგონები ჯერ არ მოსულან.(მე)
- ალბათ.(ჯკ)
-ხომ არ შემოხვიდოდი?
-არა შეიძლება რიკას არ მოეწონოს ეს.
-თუ არ გეჩქარება შემოდი, ეს სახლი ყველასთვის ღიაა, არაფერს იტყვის თუნდაც თქვას შენ ჩემი მეგობარი ხარ.
-იყოს მაინც არ მინდა უსიამოვნება ში გაგახვიო თან შენი შეყვარებულიც რომ ერთად გვნახავს რას იფიქრებს.
-მან ძალიან კარგად იცის რომ ჩემი კარგი მეგობარი ხარ და არ აქვს უფლება იეჭვიანოს.
-კარგი მხოლოდ 5 წუთით.
-კარგი.
შიგნით შევედით, სიმღერები ჩავრთეთ თან პიცის გამოცხობა გადავწყვიტე, 5 წუთი 1 საათად გაგრძელდა.პიცას ვჭამდით როდესაც გოგონები მოვიდნენ.
-ჰეი ჯონგუკ.(ენე)
-გამარჯობა გოგოებო.(ჯკ)
-მე ჩემს ოთახში შევალ.(რიკა)
-კარგი მეც წავალ უკვე.(ჯკ)
-ცოტა ხანს ყოფილიყავი.(ჯინა)
-ბევრი ხანია რაც აქ ვარ თან უნდა გავიდე ბიჭებთან და(ჯკ)
-აჰ კარგი მაშინ.(ჯინა)
-შეხვედრამდე.(მე)
-დროებით.(ჯკ)
ჯონგუკი გავაცილე.
- ამდენ ხანს სად იყავით?(მე)
-საწვავი დამთავრდა და მანქანა შევიცვალეთ.(ჯინა)
-აჰ.(მე)
-ლინე შეგიძლია მოხვიდე?(რიკა)
-მოვდივარ.(მე)
რიკას ოთახში შევედი.
-გისმენ.(მე)
-რა უნდოდა მას ჩემს სახლში?(რიკა)
-მე შემოვიყვანე.
-რატომ?
-საუბარი მინდოდა და შემოიყვანე რაიმე პრობლემაა?
-აქ მისი ადგილი არ არის თუნდაც 1 საათით.
- ის ჩემი მეგობარია. შენ ხომ თქვი რომ ყველასთვის ღიაა ამ სახლის კარი? არა ჩემი მეგობრების შემთხვევაში?
-მახაოვს რომ ვთქვი. მაგრამ ზოგ ზოგიერთები ზედმეტია უკვე.
-მაგალითად ვინ? ენე?
-არა რათქმაუნდა.
-ჯინა?
-არა!
-აჰამ ანუ მე.გასაგებია.
-რას ლაპარაკობ?
- მაშინ თუ არც ჯინა და არც ენე არ არის ზედმეტი მაშინ მე ვყოფილვარ.
-შენ არ მიგულისხმიხარ.
-ჯონგუკი ჩემი საუკეთესო მეგობარია რომელმაც ბევრჯერ გამომიწოდა ხელი ასაყენებლად. ვიცი ვიცი რომ შენი სახლია მაგრამ თუ ყველასთვის ღიაა ამ სახლის კარი რატომ არა ჯონგუკისთვის?იმიტომ რომ შენი ყოფილია? ძალიან კარგად იცი რომ სუჯის ბრალი იყო ყველაფერი ბევრჯერ აგიხსენი მეც და ჯონგუკმაც. მახსოვს ძალიან გიყვარდა.
-ხო მიყვარდა მაგრამ აღარ მიყვარს.
-უბრალოდ არ მინდა დაგტოვო და შენთან უთანხმოება მომივიდეს თორემ ეს შენი გადამეტებული საქციელები ყელში ამომივიდოდა.
-რა გადამეტებულ საქციელებზე მელაპარაკები?
- რაღაცაშია საქმე თორემ მახსოვს ღამეებს ათევდი ჯონგუკზე ფიქრებში.
-საიდან მოიტანე?
-ჩვენი სატელეფონო ზარები ღამის 3 საათზე რომ იწყებოდა და დილის 7 ზე მთავრდებოდა მაშინ ვისზე იყო საუბარი თუ 5 სიტყვას იტყოდი ყველა სიტყვა ჯონგუკს ეხებოდა.ეს შენც ძალიან კარგად იცი.
-ეგ უკვე დასრულდა.
-მოიცა მოიცა შენ თეჰიონი მოგწონს?
-არა საიდან მოიტანე.
-აშკარად ეგრეა.
-არა!
-კიმარგამ ის ხომ რამდენიმე დღის წინ გაიცანი.
-და რა?
-აქ დაამტკიცე რომ თეჰიონი მოგწონს.
-თავი დამანებე უკვე გადი ჩემი ოთახიდან.
-გავალ გავალ.
მთელი დღე და ღამე ამაზე ვფიქრობდი. რატომ თეჰიონი? აზრზე არ ვარ რატომ.
*3 დღის შემდეგ*
ტელეფონზე ზარმა გამაღვიძა.
*ზარი*
-ლინეე როგორ ხაარ?
-კარგად შენ?
-კარგად, დღეს თუ გცალია გამოდი გავისეირნოთ ხვალ ვბრუნდები და.
- კი რათქმაუნდა გამოვალ.
-კარგი 3 ზე პარკში.
- კარგი შეხვედრამდე.
-შეხვედრამდე.
*ზარი დასრულდა*
მოვწესრიგდი და ჯონგუკის შესახვედრად მოვემზადე.
-საით?(ენე)
-მეგობარი უნდა ვნახო.(მე)
- ვინ მეგობარი?(ენე)
-არ უყვართ ამ სახლში მისი სახელის გაგონება.(მე)
-ჯონგუკთან მიდის.(რიკა)
-კარგი გავეედი.(მე)
-კაი მიდი (ენე)
პარკში წავედი ჯონგუკიც მალევე მოვიდა.
-ჰეიი ლამაზოოო.(ჯკ)
-ჰეეი.(მე)
-როგორ ხარ აბამ?
- რავიცი უხასიათოდ.
-ეიიი რატომ?
-არ ვიცი. კაი დაიკიდეეგ აწი ჩამოსვლას როდისკენ აპირებ?
-არ ვიცი ალბათ რამდენიმე თვე ვერ ჩამოვალ.
-ეეე რატოო. ერთი ახალი წელი ხომ ერთად უნდა გავატაროთ.
-ხომ მაგრამ ახლა არ შემიძლია.
-რატომ?
-მშობლების უთანხმოება ისევ.
-აჰჰ ცუდია.
-ხოო მაგრამ შემდეგში აუცილებლად ერთად ავღნიშნავთ.
-აუცილებლად.
ბევრი ვისეირნეთ, ვილაპარაკეთ,ვიცინეთ და სახლში წამოვედით.
-აუუუ აწი რამდენიმე თვე ვერ გნახავ?
-სამწუხაროდ ვერა.
-მომენატრებიი.
-მეეც მაგრამ სხვა გზა არ მაქვს.
- ხო ვიცი.
-კარგი შედი უკვე.
-კარგი.
ერთმანეთს გადავეხვიეთ და დავემშვიდობეთ.შიგნით როგორც კი შევედი...
-სტუმარი გვყავს.(ჯინა)
-ვინ არის?(მე)
-შემოდი და ნახავ.(ენე)
შიგნით ჯინი დამხვდა.
-ჯინ?(მე)
-გამარჯობა ლინე.(ჯინი)
-გაგიმარჯოს.(მე)
ჯინს უბრალოდ მივესალმე და ჩემს ოთახში შევედი. უკან რიკა გამომყვა.
-რამე მოხდა?(რიკა)
-რაზე ამბობ?(მე)
-რატომ გავიკვირვე ჯინის აქ ყოფნა?
- არაფერია საინტერესო.
-მაინც?
-არაფერი მეთქი.
-იჩხუბეთ?
-ერთად ისედაც არ ვყოფილვართ.
-ანუ იჩხუბეთ?და რატომ?
-საიდან მოიტანე რომ ვიჩხუბეთ?მე გითხარი?არა ახლა კი თუ შეიძლება რომ დამტოვო.
მალევე რიკა გავიდა და მეც საბანაოდ შევედი.
*ქვედა ოთახში*
რიკა მალევე დანარჩენებს შეუერთდა.
-ლინე სად არის.(ჯინა)
-თავის ოთახშია.(რიკა)
-სალაპარაკო მაქვს შეგიძლია დაუძახო?(ჯინი)
-თუ გინდა მასთან ადი.პირდაპირ მარცხნივ ბოლო ოთახია.(ენე)
ჯინი ლინეს ოთახისკენ წავიდა.
*ლინას pov*
აბაზანიდან გამოვედი მხოლოდ ლიფტით და ტრუსებით ვიდექი უბრალოდ პირსახოცი მქონდა ტანზე შემოხვეული როდესაც...
-ასეთ დროს კარები უნდა ჩაკეტო ხოლმე.(ჯინი)
-აქ რასაკეათეეებ?(მე)
-სალაპარაკო მაქვს შენთან.
-ვერ ხედავ როგორ ვდგავარ გადი ოთახიდან ჩავიცვამ და გამოვალ.
-შეგიძლია ჩაიცვა მე არ გიშლი.
მითხრა და გვერდულად ჩაიღიმა.
-ჯინ გადი ჩემი ოთახიდან.
-ვიქნები რაიყო ხელს ხომ არ გიშლი.
-გადი!
-არა!
მითხრა და ოთახის კარი ჩაკეტა.
-რას აკეთებ??
-არაფერს.
ნელ ნელა ჩემსკენ წამოვიდა.
-სველი თმებით ლამაზი ხარ.
-იცი რა რაღაცას გეტყვი.
-გისმენ აბა.
-დაახვიე ჩემი ოთახიდან.
-ოუუ რა აგრესიული ხარ.
-წადი და შენს ყოფილს ეფლირტავე აქ რა საქმე გაქვს.
-მე აქ უფრო მსიამოვნებს ყოფნა.
-ხო არა?რა ჯობია ლიფის და ტრუსის ამარა გოგოს ყურებას ხომ?
-შეიძლება?
-და მაინც რა არის ისეთი სასწრაფო რომ ასეთ მომენტშიც კი ღირს საუბარი?
-რატომ წახვედი იმ ბიჭის მანქანით?
-რა შენი საქმეა?
-მგონი რაღაც გკითხე.
-ამმ მგონი მეც გკითხე. რა შენი საქმეა მე ვის მანქანაში ჩავჯდები და ვისი მანქანით დავბრუნდები სახლში.
-მაინტერესებს.
-მე შენი ინტერესები ფეხებზე მკიდია. დახმარება მინდოდა შენ კი ეჭვიანობები დამიწყე. თან არც კი დამიჯერე.
-არ ვეჭვიანობ უბრალოდ დამაინტერესა რა არ მაქვს უფლება?
-ჩემს შემთხვევაში არა.
-რატომ?
-არაფერს წარმოადგენ და ამიტომ. უბრალოდ გინდოდა შენი ყოფილი შეყვარებული გეეჭვიანებინა რადგან ისევ გიყვარს და დაბრუნება გინდოდა რომელსაც არც კი უყვარდი და გიყენებდა.
-მაგას ნუ მიხსნი.
-რატომ მაკოცე?
-რა არ მოგეწონა?
- რატომ მაკოცე?
-მინდოდა.
- გინდოდა?
-კი.
- მეც მინდა რომ ამ ოთახიდან დაახვიო სანამ რაიმეს არ გადაგალეწავ მაგრამ შენი ნებაა გინდა საავადმყოფოში თუ არა.
-ჰაჰ ვერაფერს დამიშავებ.
-ჯინ გადი ჩემი ოთახიდან.
-ამჯერად გავალ მაგრამ შემდეგში ასე უბრალოდ არ დაგტოვებ პატარავ.
სიტყვა რომელიც ყველაზე მეტად მძულს "პატარავ".
-ეჰ სიტყვა მეორედ არ მითხრა.
-ეიიი რატომ ძალიან გიხდება სხვათაშორის.
-გადი.
-კარგი კარგი გავალ.
როგორც იქნა ოთახიდან გავიდა. ძალიან გამაღიზიანა. მეტყობოდა რომ საკმარისად არ ვიცნობდი და ამიტომ მიყვარდა. დაბლა ჩავედი მაინტერესებდა ჯინი წასული იყო თუ არა.როდესაც ჩავედი ზუსტად მაშინ გავიდა სახლიდან.
-რა მოხდა ამდენი რა გქონდათ სალაპარაკო?(ჯინა)
-არაფერი.შევჭამ და დავწვები.(მე)
სამზარეულოში შევედი მსუბუქად ვჭამე და დასაძინებლად წავედი. დილით ტელეფონზე წერილი მომივიდა.
*წერილი*
MUM💞
საყვარელო მე და მამას სიურპრიზი გვაქვს თქვენთვის როდესაც გეცლება გადმომირეკეთ💝