Love You ~hyunlix~

Özel bölüm

8K olduğumuzu gördüm ağlamak istiyorum çok Uwum şu an... buraya kadar yanımda olan herkese çoook teşekkür ediyorum, sizi çok seviyorum 🥺💖

Smut başlayınca belirteceğim yani bölümü okuyabilirsiniz...👉🏻👈🏻

1 Yıl sonra

Felix

"Hyunjin... lütfen~"
"Güzel sevgilim, o bebeği çok sevdin biliyorum ama... evlat edinmek o kadar kolay değil, Chan ve Jeongin'i düşün. Ayrıca bebek bakmak da kolay değil."

"Sen bana güvenmiyorsun di mi? Ben bebek bakamam. Sen zaten hep bana bebeğim derdin. Sen beni bebek görüyorsun di mi?"
İstemsizce dudaklarım büzülmüş, gözlerim dolmuştu.

Hyunjin ile son zamanlarda Jeongin'in yanına yani çalıştığı yurda sık gider olmuştuk ve ben bebekeleri  gördükçe, sürekli Hyunjin'e bizim de evlat edinmemiz gerektiğini söylemiştim.

Ama o bir şekilde istemiyordu. Neden bilmiyordum. Hyunjin bu dediklerimden sonra kaşlarını çatıp yanıma geldi ve yüzümü büyük ellerinin arasına aldı. Bunu yapması ile gözümden yaşlar hızla firar etmeye başlamıştı.

"Şişh... güzelim ağlama! Elbette sana ölesiye güveniyorum. Ama bunun için bence biraz daha zamanımız var..." "Neden işte? Beni sevmiyor musun artık?"

"Felix! Aklından bile geçirme bunu... seni ne kadar sevdiğimi biliyorsun ağlamayı kes!"
Dudağımı büzüp başımı salladığımda göz yaşlarımı eli ile sildi.

"Hadi şimdi hazırlan yemeği başka bir yerde yiyeceğiz... sana bir sürprizim var."
"Ne sürprizi? Hyunjin ama... böyle olmaz ki? Şimdi söyle sürprizi?"

Hyunjin başını iki yana sallayıp beni kucağına aldı ardından yatak odamıza çevirdi adımlarını. Ne kadar dil döksemde başını iki yana sallayıp kıkırdamıştı. Bu haline göz devirip kollarımı birbirine bağladım ve başımı sol tarafa çevirdim.

"İyi söyleme.. bende yemekte yemek yemem... tek başına yersin yemeğini."
Burnumda hissettiğim ısırıkla kendimi hızla geriye çektim ve burnumu tutup karşımda pişmiş kelle gibi sırıtan Hyunjin'e döndüm.

"Sen... sen ciddi olamazsın!"
Omuz silkip dolaba ilerledi ve bir kaç parça eşya çıkartıp üstüme attı. "Onları giyin." "İnliri giyin" suratıma ters ters bakınca göz devirip ayağa kalktım ve altımdaki şortu çıkarıp attığı beyaz pantolonu giyindim. "Bir şey söylicem. Ben düğünüm de bu kadar beyaz giyinmedim amk.. neden şu an bembeyaz giyiniyoruz?"

Hyunjin omuz silkip giydiği kazağın önünü düzeltti ardından pantolonun düğmesini ilikledi. "Hadi acele et aşağıda bekliyorum. Ve çillerini kapama."

Başımı tamam anlamında salladığımda odadan çıkışını izlemiş ardından üstümdeki tişörtten kurtulmuştum. Verdiği beyaz ince kazağı giyinip kenarda duran montumu elime aldım. Aynanın önüne geçip son zamanlarda kilo aldığım için şişen yanaklarıma bakıp ofladım.

Neden kilo alınca direkt yanağıma gidiyor ki? Yanaklarımı es geçip masamın üstündeki kirazlı dudak balmımı alıp dudaklarıma güzelce sürdüm. Kırmızı olan dudaklarım daha da belirginleşirken balmı cebime atıp kazağımı son kez düzelttikten sonra odadan çıktım.

~

"Hyunjin gelmedik mi?"
"Hayır."

"Sevgilim daha ne kadar var?"
"Çok var uyu Felix."

"Hyun-ah... çok sıkıldım."
"Telefonla oyna Felix."

"Hyuuuuunnn-"
"Felix! Lütfen uyumayı dener misin?"