Confusing Love

Prologue

---------------------------------

"I can't believe this, James! You are fucking worthless." Sigaw ni Robert sa harap ng nakaluhod at nakatingin sa sahig niyang kabusiness-partner.

"I-i am sorry Robert, but my decision was final. I don't want to work with you anymore.." tumingin ito sa nanggagalaiting si Robert, "I'm sorry."

"THAT'S BULLSHIT!" Napatalon ang asawa niyang kanina pang umiiyak lamang sa gilid niya at hinihimas ang braso nito, gayon din ang anak nilang nakadungaw sa hagdan at inosenteng pinapanood sila. "What now, huh?! Ipu-pull out mo na yung ininvest mo na matagal ko na ring pinaghirapang palaguin?" Kwinelyuhan ni Robert si James patayo. Sarkastiko itong tumawa, "Ha! Hindi ako makapapayag. Ako ang nagpalago non, tandaan mo 'yan" Sabay bitaw nito sa kwelyo at pinandilatan lamang ang nasa harapan.

"Sorry.. You can't change my mind." Sambit ni James at tumalikod na upang lumabas ng bahay nila.

"Don't let him," bulong ng matanda kay Robert. Sinenyasan nito ang bodyguards niya at may kinuha itong box. "Use this," Binigay ng matanda kay Robert ang baril. "Make him silent."

"Pa, do you think this is the right idea?" Tanong ni Robert sa ama habang mariing tinitingnan ang baril.

"Yes."

"Robert, don't do this. Baka magising yung anak mo." Umiiyak pa ring sambit ng asawa.

"Stay here, Cynthia. I don't want you to see this." Hinawakan nya ang pisngi ng asawa. "Ginagawa ko ito para sa atin."

Mabilis na lumabas si Robert. "James!" sigaw nito na nagpahinto at nagpaharap kay James.

"Don't do this Robert." Sabay taas ng dalawang kamay na nagsasabing sumusuko siya.

Hindi na nagdalawang isip si Robert at ipinutok na ito.

"PAPA!" May lumapit na batang lalaki sa nakahandusay na si James at nakasunod rin ang mama nitong tuluyan nang humagulgol.

"MGA HAYOP! MGA WALANG PUSO! TANG NA NIYO! MAMAMATAY TAYO KAYO! WALA KAMING GINAGAWANG MASAMA SAINYO!" Sunod-sunod na sigaw ng babae habang humahagulgol na kinakalong ang nakahandusay na asawa.

Tinawag ni Robert ang isa sa pinakahead ng kasamahan ng papa niya, "Renee, paki-linis yang bangkay. At patahimikin mo 'yang maiingay na 'yan. Kung maaari, itapon mo sa malayong lugar." Tumango lamang ito sakanya.

Samantala, wala silang kaalam-alam na nakalabas na pala ang batang si Yngrid at nagtago sa gilid.

"Bata.." Naiiyak na tawag sakanya ng batang lalaki, "Please.." Nahihirapan na banggit nito. "Tulungan mo naman kami.. Sige na, oh." tumayo ang batang lalaki at akmang lalapit kay Yngrid ngunit umatras ito palayo. "S-sabihin m-mo n-naman sa d-daddy mo dalhin ang pa-papa ko sa ospital."

"I- I can't.."

Nanlaki ang mga mata ni Yngrid nang may nakita siyang mga dugo sa mga kamay ng bata nang akma siyang lalapitan. Bahagya siyang napaatras. "N-no.."

"Bata.. Sige na.. Tulong.."

Nakatitig lang si Yngrid sa bata at sa nanay nitong humahagulgol pa rin. Hindi niya alam ang kanyang gagawin dahil wala naman syang ideya sa nangyayari. Anim na tanong gulang pa lamang siya.

Napatalon na lang siya nang narinig ang sigaw ng kanyang ama sa loob ng bahay. "Where's Yngrid?! Cynthia, tumigil ka sa pag-iyak!!"

Tumakbo na lamang siya pabalik sa bahay nila at iniwan ang mag-ina.