We safe each other

Hoofdstuk 1

Het is al laat, de battle van Hogwarts heeft enorm veel slachtoffers naar Quinn gebracht en ze is moe. Net voor ze naar boven wil lopen, hoor ze een Carlos roepen. Ze gaat snel naar de woonkamer om hem te zien. Carlos is een medewerker van het ministerie. Een roodharige jongen ligt op de zetel. "Deze heeft een hele lage hartslag, zijn familie denkt dat hij al dood is." Zegt Carlos en Quinn handelt snel. Ze pakt de heling potion en haar stok. Ze laat een paar druppels in zijn mond vallen en spreekt de spreuk uit. Het is een moeilijke spreuk van 8 woorden die perfect uitgesproken moeten worden om te werken.

De roodharige jongen ademt weer normaal en Quinn glimlacht naar Carlos. "Dat was de laatste, zal ik hem meenemen?" Vraagt hij maar ze kijkt de jongen aan. "Zijn familie denkt dat hij dood is toch?" Vraagt ze. Carlos knikt kort. "Hij is zwak, als je hem nu mee neemt kan hij door het verschijnselen sterven, en zijn familie zal een hartverzakking krijgen als ze hem zien. Ik laat hem hier voor een tijdje en als hij beter is dan ga ik met hem mee om alles persoonlijk uit te leggen." Antwoord Quinn. Carlos knikt en verdwijnt.

De jongen opent langzaam zijn ogen en kijkt Quinn aan. "Is dit de hemel?" Vraagt hij en Quinn glimlacht "Nee dit is mijn huis." Antwoord ze en staat op. "Het huis van een engel." Zegt hij zwakjes. "Je was op sterven na dood en je maakt nu al grapjes, je bent geschift." Zegt Quinn lachend. "Mag ik de naam van mijn beschermengel weten?" Vraagt hij en ze draait zich om. "Quinn White." Zegt ze. "Fred Weasley." Antwoord de jongen. "Wow alles draait, wat voor spreuk is dit?" Vraagt hij en Quinn loopt op hem af en hurkt naast hem neer. "Het heet migraine." Zegt ze en geeft Fred een pilletje en een glas water.

Hij gaat recht zitten en neemt het in. Quinn kijkt naar de verwondingen op zijn lichaam. Ze pakt zalf, verband en pleisters en kijkt hem aan. "Handjes omhoog." Zegt ze en Fred doet wat ze zegt. Ze trekt zijn trui uit en ziet de open wondes op zijn buik, armen en ze wil niet eens weten wat er op zijn rug zit. "Dit kan prikken." Zegt ze en doet ze zalf op een aantal watjes. Ze legt het tegen de wonde op zijn buik en hij kreunt even van de pijn. Hij knijpt in de bank en Quinn doet er een grote pleister op.

Ze behandeld de andere wondes ook en ziet tot haar verbazing geen wondes op zijn rug enkel vuil. "Kan je opstaan?" Vraagt ze en trekt Fred rustig omhoog. Zijn arm om haar schouder en ze helpt hem naar de badkamer. Ze zet hem neer op een stoel en pakt een washandje. "Ik kan dit zelf wel." Zegt Fred. "Ook je rug?" Vraagt ze en hij schud verslagen zijn hoofd. "Geen probleem Fred, ik vind het niet erg." Zegt ze en hij glimlacht. Nadat Fred schoon is voor het grote deel geeft ze hem een pyjama. "Hierbij ga ik je niet helpen." Zegt ze en hij glimlacht. Hij heeft het aan gekregen en ze legt hem in bed. "Bedankt." Fluistert hij voordat hij in slaap dommelt.

Quinn gaat de kamer uit en maakt wat dingen schoon doorheen het huis en gaat vervolgens naar de keuken om een snack te pakken en neemt dan een boek. Ze begint erin te lezen en valt na een tijdje in slaap op de bank. Het was een drukke dag en ze is best moe maar haar werk is nu eenmaal hectisch, vooral als er een oorlog is geweest.