We safe each other

Hoofdstuk 7

Ze komen terug aan in de burrow en Quinn kijkt Bill aan. "Wat heb jij?" Vraagt ze en hij schud zijn hoofd. Quinn laat het gaan en gaat meteen naar boven op verzoek van Molly. Na een lange nachtrust word er binnengevallen in de burrow door Quinn's uil.

Ze pakt de ochtendprofeet en leest dat er een massa uitbraak is in Azkaban. "Nee! Dat word chaos." Zegt ze en gaat klaarstaan. De anderen kijken haar vragend aan en dan komen de eerste drie binnen. Quinn zucht en doet het gebruikelijke. Ze zijn meteen daarna terug weg en dan gaan ze allemaal naar buiten.

Ze zien een groepje death eaters staan en Quinn gromt. "Aah! Ik heb nog wat te goed monsters." Brult ze en pakt haar stok. "Ze denkt toch niet dat ze vijf death eaters alleen aankan he?" Vraagt Charlie. Ze wandelt kwaad op hen af en er word met vloeken gegooid maar Quinn stopt ze allemaal en verwond de death eaters met gemak.

Wanneer zij ze alle vijf bij elkaar heeft en vastgebonden schreeuwt ze: "de eerst volgende die uit Azkaban ontsnapt of voor me komt te staan Avada Kedavra ik persoonlijk!" De death eaters zien er bang uit en Carlos komt met nog twee patiënten.

Wanneer alles opgeruimd is en de death eaters weg gebracht zijn kijkt iedereen Quinn bang aan als ze haar ontbijt naar binnen slokt. "Gaat het?" Vraagt Fred. "Ja geweldig. Ik heb vijf death eaters in men eentje aangepakt. Ik kan wel vuur spuwen." Zegt ze.

De anderen beginnen te lachen en na het ontbijt is Quinn afgekoeld en gaat ze Molly helpen in de keuken. "Molly, ik kan niet lang blijven, ik heb werk en een leven in Romania." Zegt Quinn en Molly knikt

"Weet dat je altijd kan blijven?" Zegt ze en Quinn knikt. "Ik wil ook niet dat Fred meekomt, ik bedoel ik hou van hem maar jullie zijn zijn familie." Zegt ze. "Nee lieverd, jij houd van hem en op een dag gaat iedereen eens uit huis." Zegt Molly en Quinn knikt.

"Wanneer was je van plan te gaan?" Vraagt Molly. "Morgen ochtend." Antwoord Quinn. "Morgen ochtend zal vast goed zijn." Zegt Molly. Na het helpen gaan ze met zen twee naar de anderen die buiten zitten. Iedereen kijkt Quinn aan.

"Ik vertrek morgen ochtend, ik heb nog van alles te doen en ik kan natuurlijk niet voor altijd blijven." Zegt ze en Fred kijkt der aan. "Ik ga mee." Zegt hij. "Weet ik." Antwoord Molly en omhelst Fred. "Nog een dagje bij mij blijven Fred." Zegt George lachend.

"Dus je helpt niet meer mee in de winkel?" Vraagt Ron en Fred schud zijn hoofd. "Ik heb dit al met Charlie besproken maar ik ga hem helpen bij zijn draken." Antwoord Fred en Quinn glimlacht.

Ze gaan met zen allen nog een spelletje spelen en dan gaan ze avondeten. Er is een spanning aan de eettafel maar het word vet genegeerd. Iedereen gaat daarna meteen slapen en er word geen woord meer over het vertrek gezegd.

De volgende ochtend staan Fred en Quinn klaar om te vertrekken. "Vaarwel Fred, tot met Kerstmis." Zegt Molly en ze verschijnselen naar Quinn's huisje. "Dus welkom bij de rest van ons leven." Zegt Quinn.

"Ons?" Vraagt Fred en zoent Quinn zacht. Hij pakt zijn koffers uit en Quinn leest ondertussen een boek. "Gewoon een vraagje, zin om draken te bekijken?" Vraagt Fred en Quinn knikt. Ze gaan naar het kamp.

"Hey Charlie lang geleden man." Zegt Quinn sarcastisch. "Kom binnen." Zegt hij en ze gaan beide naar de draken. Charlie legt Fred van alles uit terwijl Quinn met de draakjes knuffelt.

De rest van ons leven...

Voor nu is dit het einde misschien ga ik ooit verder