We safe each other

Hoofdstuk 3

Fred is nu al een weekje bij Quinn en langzaamaan leert ze hem koken. Hij voelt zich al veel beter alleen is zijn conditie serieus achteruit gegaan door die klap van de explosie. Hij komt aan in de keuken en ziet Quinn cornflakes eten terwijl ze de Daily Profet leest. "Wat voor onzin staat er nu weer in?" Vraagt Fred en pakt een kommetje en gaat voor Quinn zitten.

"Er staat in dat je officieel dood bent." Zegt ze en toont het aan hem. "Leuk, maar hoe gaan ze een begrafenis houden zonder men lichaam?" Vraagt Fred en Quinn haalt haar schouders op. "Wil je vandaag een wandeling gaan maken?" Vraagt ze en hij knikt. Na het ontbijt ruimen ze alles op en wandelen ze door het bos. "Het is echt prachtig hier." Zegt Fred bewonderend.

Ze komen na tien minuten aan bij een soort kamp. Ze opent de poort en samen lopen ze naar binnen. "Quinn waar zijn we?" Vraagt Fred als ze binnen staan. "Dit is het drakenverblijf, ik hou van deze plek." Zegt Quinn en pakt Fred's hand. Ze trekt hem mee naar een aantal babydraakjes en gaat erbij hurken. "Zijn die niet gevaarlijk?" Vraagt Fred. Een jongen van in de twintig lacht. "Hoi Quinn, en nee, het zijn baby's die zijn net als puppy's willen enkel spelen." Lacht hij. "Waar is meneer de baas meneer?" Vraagt Quinn lachend en de jongen lacht.

"Zijn familie bezoeken, dus hij komt de komende weken niet terug denk ik." Zegt hij. De jongen loopt weg en Fred hurk ook bij de baby draakjes neer. "Zijn ze niet schattig?" Vraagt Quinn, ze is oprecht een dierenliefhebber dat kan je zien aan de manier hoe haar ogen twinkelen als ze dieren ziet. Na een ochtend doorgebracht te hebben met draken gaan ze terug naar Quinn's huisje. "Doe je dat vaak?" Vraagt Fred wanneer ze binnen op de bank zitten.

"Ja, die draken zijn een soort van de enige vrienden die ik heb en de werknemers zijn altijd aardig." Zegt Quinn. De TV springt aan en ze kijken naar het nieuws. De middag gaat snel voorbij en Quinn maakt eten terwijl Fred goed kijkt wat ze precies doet om het te leren. Na het eten gaan ze op de bank zitten en lezen ze beide een tijdje. Wanneer Fred op kijkt ziet hij Quinn slapen en hij glimlacht.

Hij staat op en legt beide hun boeken weg. Hij heft Quinn op en draagt haar naar de kamer waar hij verblijft. Hij legt haar op bed en dekt haar toe. Hij gaat naast haar liggen en valt na een tijdje in slaap.

Wanneer ze wakker word ziet ze Fred naast haar liggen. Het zonnelicht schijnt door de ramen en ze wrijft rustig door zijn haar. Ze glimlacht als hij begint te knorren. "Goeiemorgen." Gromt hij in een zware ochtendstem. "Goeiemorgen." Antwoord Quinn. Ze wil opstaan maar Fred trekt haar terug en omhelst haar. "Nog vijf minuten." Zegt hij en ze giechelt. "Laat me los." Zegt Quinn lachend maar Fred heeft haar tegoed vast.

"Nee, ik laat men teddybeer niet weglopen." Zegt hij. "Oh wat is er gebeurd met beschermengel?" Vraagt Quinn en Fred kijkt haar aan. "Die is weggevlogen toen iemand me varken noemde." Antwoord hij en Quinn grinnikt. Ze gaat beter liggen en legt haar armen om Fred heen. Ze liggen daar nog voor een aantal minuten en dan drukt Fred een kus op haar voorhoofd maar ze vind het niet erg.

"Dus zin om op te staan?" Vraagt ze en hij geeuwt. "Mhm." Is het enige geluid dat hij maakt maar ondanks dat blijft hij wel nog even liggen. Quinn kijkt hem aan en gaat op hem liggen en legt haar hoofd op zijn borst. Fred wikkelt zijn armen om haar rug en ze blijven nog even zo liggen.

"Quinn!" Horen ze en van de schrik valt Fred uit bed. Quinn kon zich nog net op tijd vasthouden om niet mee te vallen en lacht zich bijna kreupel. Ze rent naar buiten en heelt de jongen die binnenkwam en Carlos neemt hem terug mee. Wanneer hij weg is omhelst Fred, Quinn van achteren en schommelt zacht heen en weer. "De beste tactiek om iemand wakker te krijgen." Lacht Quinn en loopt naar de keuken met Fred nogsteeds aan haar hangend.

Ze pakt de cornflakes en Fred laat haar los om te gaan zitten. Ze willen het duidelijk beide niet hebben over wat er zonet gebeurde dus eten ze maar in stilte. Na het ontbijt is het Fred die het eerst iets zegt. "Dat was leuk, moeten we vaker doen." Zegt hij en grijnst. Quinn kan alleen maar lachen want ze denkt terug aan het fijt dat Fred uit het bed viel.