Sonbahar Aşkı

Özlem

Sonbahar nede çabuk geliyordu onun için.Nedense kendini hep bu mevsime benzetirdi.Bahar da yapraklar dökülür ya o da sonbahar gibi yapayalnız kalmıştı yine.Ne yapsa yalnızlığına çare bulamıyordu.Bir gün aklına ne zamandır görmediği annesi geldi.Ve hemen hazırlanıp yola çıktı.Annesiyle evinin arası çok uzak değildi ama yürüyecek kadar yakın da değildi.

Yolları çok severdi,uzun olmasını severdi.

Bilirdi ki bu uzun yolların ardında mutluluk,şefkat ve sevgi vardı...

Pencereden etrafa bakan annesi"acaba ne zaman gelecek"diyordu ki kapıdan arabasıyla belirdi oğlu.

İçini buruk bir sevinç kapladı.Çünkü ilk defa oğlunu yalnız karşılıyordu.

Oğlu babası vefat ettikten sonra ilk defa geliyordu evine...

Oğlu da arabadan indi ve ne zamandır kokusunu unuttuğu o güzel yemeklerin kokusunu duydu.

Evet annesi yapmıştı o nefis yemekleri...

Annesi pencereden oğluna "hadi oğlum oyalanma da çabuk gel yemekler soğuyacak"dedi.

Oğlu tamam manasında başını salladı.

Hemen merdivenlere yöneldi.Evleri 2. kattaydı.