"Öldürmedim ben seni. Yemin ederim isteyerek yapmadım!"
Ağlıyordu. Buna ne kadar ağlamak denirse artık. Gözlerini sıkıca yummuş, abisinin yokluğunu fırsat bilerek odasını dağıtmıştı. Taehyung'un boyayarak süslediği boy aynasına ayağı çarpmış, yere düşüp parçalara ayrılıvermişti güzelim ayna. Taehyung üzerine ikisinin resmini çizmiş, özenle boyamıştı aynayı. Ama Jeongguk beceriksizdi. Mahvetmişti onu. Bunun üzerine eline aynadan geriye kalan bir parçayı henüz sargısı yeni çıkmış, kremli ellerine aldı. Elleri kanıyla boyanıyordu. Kırık parçayı elinde sıkıyordu.
Yine Taehyung gelmiş, ona gülerek acınası bakışlarını göndermişti. Onu öldürdüğünü, Jeongguk'tan nefret ettiğini söylemeyi unutmamıştı elbet.
"Sıkma şunu, kanıyor...Baksana. Dikiş atılmasın. İğne sevmezsin."
Jeongguk aynayı ona doğru çevirdiğinde onu göremeyince kaşlarını çatarak arkasını döndü. Kaşlarını çatmış, ona bakan Taehyung'u görmesiyle rahatlayarak kafasını iki yana salladı. Hala ağlıyordu. Elindeki aynayı yere atarak Taehyung'a döndü. Önünde gelip dizlerinin üzerime çöktü.
"Beni affet Taehyung. Sevgilim, beni bağışla. Ne olur." Başını eğmiş Taehyung'un çıplak ayaklarına bakıyordu.
"Ah Jeongguk... Bende duygu yok sevgilim. Seni istesem de affedemem." Gitmişti, Jeongguk'u öylece bırakarak.
***
