Kim Hyejin ve Dong Sicheng, her zaman bir araya gelen ama birbirini göremeyen iki aptaldı.
Dong Sicheng (Winwin) x FemOC
Düz yazı + Texting
for @naturatic
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
28 Aralık 2020
Hyejin doğum günü geçen yılkinden kalabalıktı. Mini Şehir grubu bu sene işlerini ayarlayabilmiş ve Kim ailesinin evine doluşmuştu. Gerçi ayarlayamasalar bile geçen seneki rezillikten sonra Yujin dışarıda kutlama yapılmayacağına dair uyarısını yapmıştı. Aylar boyunca.
"Z kuşağı koltuklarımdan aşağı inin!"
Ablasının müziği bile bastıran sesi odayı doldururken Chenle bilmiş bir şekilde konuştu. "Yalnız salondaki herkes Z kuşağı." dedi.
"Neye göre bücür?"
"Z kuşağı 1990'ların ortasında doğanları da kapsıyor çünkü."
Jeno gözlerini kısarak arkadaşına baktı. "Keşke derslerine karşı da bu kadar ilgili olabilsen."
"Çocuk zaten zengin. Okusa ne olur?" dedi Sungchan.
"Yalnız..." dedi Jaemin. "Eğer Z kuşağı 90'lar ortası ise. Taeil hyung 94'lü."
"BEN SİZE YAŞIM ÜSTÜNDEN ESPİRİ DÖNDÜRMEYİN DEMEDİM Mİ ŞEREFSİZLER?"
Tüm grup Taeil'in bağırması ile oradan oraya kaçarken Hyejin kahkahalarla onları izledi. Ablası yanına yaklaşarak, "Doğum günü kızının keyfi yerinde bakıyorum." dedi.
"Pastayı kesersek daha da yerinde olacak."
"Jaehyun gelmedi. Gelince keseceğiz seni obur." Hyejin yavaşça ablasını bir köşeye çekti. Yujin onun ne yapmaya çalıştığını anlamaya çalışırken genç kız etrafına baktı. Herkesin kendince meşgul olduğunu anladığında ablasına döndü.
"Bugün doğum günü kızı olarak senden bir şey isteyebilir miyim?"
"Hayır, sana yeni basım Harry Potter kitaplarını almayacağım. Zaten elinde varken sırf kapakları yeni diye seriyi baştan almak nedir?"
Hyejin derin bir iç çekti. "Ondan bahsetmiyorum. Bu daha ciddi bir konu."
"Tamam şimdi korkmaya başladım."
Hyejin şefkatle ablasının saçları düzeltti ve gülümsedi. "Annem ve babam öldükten sonra bize onların yokluğunu hissettirmemek için elinden geleni yaptın. Bunun için sana ne kadar minnettar olduğumuzu kelimeler ile anlatamam. Her zaman bizi kendinden öne koydun ve bu günden sonra artık bunu yapmamanı istiyorum. Biliyorum kabullenmek istemiyorsun ama biz büyüdük unnie. Artık kendi hayatına bakmalısın."
