düşüncelerimle boğuştuğum gecemde sabah olmuştu.hiç gitmek istemediğim bir yer vardı ''OKUL'' .Hazırlandım yola çıktım tam okula geldiğim an fark ettim ki ödev dosyamı ve telefonum evde kalmıştı.Ceren dua et ki kendini unutmadın diye dalga geçiyordum kendimle. Eve tekrar döndüğümde telefonda 5 cevapsız arama ''EBRU'' aman tanrım diyip hemen aradım .
-Efendim ebru
-Ceren okulda mısın ? konuşmamız gerek.
-Evet konuşmamız gerek ama ben daha gelemedim
-Gelince beni ara o zaman
-Tamam görüşürüz.
Diyip telefonu kapattım.acaba beni sildiğini mi söyliycekti yosa hala kardeşiz mi diyecekti ?
okula vardığımda ebruyu aradım ,
-neredesin
-kantinde
-Geliyorum... Koşarak kantine gittim ebru bana o gün ki bakışını attı korktum diyeceklerinden.
-Bak ceren ben şu zamana kadar şu benim şu senin yapmadan herşeyimi paylaştım.Sen benim öz kardeşimden öteydin.Ama senle sevgilimi paylaşamam...
-Seni anlıyorum ama hala kardeşiz demi
-Evet diyip masadan kalktı
ayazı yeni tanımama rağmen sanki 1 sene dir seviyor gibi olmuştum.ilk aşkım olduğu gibi son aşkımında olmasını çok istemiştim.ama malesef olamıycaktı.Ben hep o olarak kalıcaktım.ÇÜNKİ biz o cümleye yakışmıyorduk...
okuldan çıktığımda ebruyu bulduğum yere ,uçurum kenarına gittim ve avazımın çıktığı kadar bağıdım ''YETER ARTIK AKLIMDAN ÇIK GİT, SİLİN SEN BANA DEĞİL BAŞKASINA AİTSİN'' diye bağırdım sanki biraz rahatlamıştım. ya yarın napıcaktım
Ayazda acaba Ebrunun olduğu kadar tepkilimiydi bana karşı.yada bize karşı. saat 22:10 olmuştu eve çok geç kalmıştım,telefonuda sesizde unutunca ...
annem meraktan belkide etrafa bakmaya başlamıştı çabucak taksiye bindim 10 dakikaya eve gelmiştim. annemden bir ton azar işittikten sonra odama koştum hıçkıra hıçkıra ağladım yeter be yeter diye isyan ediyordum ...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Çığlık
RomanceBeklentilerim beni aşmıştı.Ne ben biliyordum ne istediğimi nede her gece çığlıklarımı duyanlar.kendimi kaybetmiştim. yaşamaktan, beklemekten, saçmalamaktan bıkmıştım.kimse anlamıyordu ne istediğimi. istediklerimi yapamıyordum ama yapcaktım. kendime...
