Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi...
*14 Kasım 2023 güncellemesi* İlerleyen bölümlerde yorumlarda birçok spoi ile karşılaşabilirsiniz. Her ne kadar uyarı geçsem, o yorumları silsem de maalesef devam edenler var. Bu nedenle özellikle kritik sahnelerde yorumlara bakmamanızı öneriyorum. Gözlerinizi kapatıp tepkinizi yazabilirsiniz elbette :) Keyifli okumala...
"Alın kellesini!" O an son defa yaşamak için bir şeyler yapmaya çalıştım ama ne gücümün, ne de sebebimin olduğunu farkedince kafamı eğip çaresizce bekledim. Ölmek istemiyordum, kesinlikle ölmek istemiyordum...Kendimi bu konuda teselli etmeye çalışsam da yapamıyordum. En azından o zalim halkın önüde idam edilmeyecek ol...
Bir kız... Bir de ses... Hayalet bir ses... Ama gerçek. Biraz da doğa üstü... 《Korku kitabı değildir.》 Derin, sürekli derinlerden duyuyordu ismini. Korkuyordu. Varlığını bilmediği bir ses sürekli onunla iletişime geçiyordu. Biraz zaman korktu. Biraz zaman kovdu. Ama sonra alıştı o sese. Dokundu. Sarıldı. Öptü. Arkada...
Oduncu: önceden sevdiğin yada sevgilin oldu mu? Efsa: beni az çok tanıyorsun muhtemelen. olmadığını ve olmayacağını bilirsin. Oduncu: neden? Neden olmaz? Efsa: ben sevmeyi bilmiyorum ki Efsa: aynen gülmeyi bilmediğim gibi. Oduncu: sevmeyi beraber öğreneceğiz güzelim. Oduncu: gülüşüne gelince, Oduncu: onların se...
Evden koşarak çıktım, gözlerim dolmuştu. Kafamın içindeki sesleri bastırmaya çalışıyordum ama işe yaramıyordu "Yıkımı durdurun! Burada bir çocuk var!" "Başka çocuk olup olmadığını kontrol edin." "Beni duyuyor musun ufaklık? Korkma tamam mı? Şimdi oraya geliyoruz." "Lütfen ölmemiş ol..." "Bu çocuk nasıl gelmiş?" Anide...