Son cümleler satırlara dökülürken kan ve is kokusu buram buram etrafa yayılmıştı. Bir kor gibi yanan yürekler vardı. Ellerinde geçmiş, başı öne eğik küçük kız... Gözleri kor, sessizce kendine yanan küçük kız. Şimdinin yok olmuş sesi, yaşlı kadının yüzünde kalmış, gerçeklerin izi, şimdi göğsünde infilak olan o kor ate...
Soğuk bir odada, yüzüme mavi ışık vururken klimadan çıkan gürültüye kulak kesilmiştim. Buradaki herkes çok sessizdi. Yanımda onlarca insan uyuyordu ancak ben seni arıyordum. Bir morgdaydım, soluk mavi ışık yüzüme vuruyordu, yanımda onlarca sessiz insan bedeni... ben yine seni arıyordum. Bir mezarlıktaydım, ışık yokt...
Gök kuşağının karardığı anda bir yağmur tanesi yeryüzüne damladı. Kirpiklerime tutunan damla yüzümde harita çizerek ilerledi. Geçtiği yerler alev aldı. Ateş tenimi yaktı ve yüzümde bir iz kaldı. Geçmiş o izde gizlendi. Gelecek ise o izde var oldu... *** Sessiz ol...