Bu hikayedeki çirkinler çirkin olarak, şişmanlar gram zayıflamayarak, gözlüklüler hayata bir camın ardından bakarak, sivilceliler hâlâ mide bulandırarak hayatlarına devam edeceklerdir. Vücutları hiç değişmese de okula yeni gelen Defne ile zihinleri tamamen değişen okulun ezikleri, artık ezip intikam almak için kolları...
Annem ve babam, bana karşı hiçbir zaman, o sevgi dolu ve ilgili anne babalar gibi olmadılar.O yüzden ben de küçüklüğümden beri kendimi, rengârenk hayaller kurarak mutlu etmeyi öğrendim.En sevdiğim hayalin rengi ise beyazdı.Beyaz bir gelinlik... Beyaz, mutluluğun, aşkın ve bir gün kendi yuvamı kurabileceğimin müjdecisi...
Matematiğin kesin bir kuralı vardır. İkiden bir çıkarsa, geriye bir kalır. Her zaman iki kişi olduğumuzu varsayıp, geriye bir gibi, tek kalacağımı sandım. Biliyordum, biterdi. Her şey bir gün biterdi, herkes giderdi ve terk edilen biri olurdu hep. Bu yaşamanın kesin bir kuralıydı. Bir gibi kalacağımı sanırken, zamanla...
Bir dosta karşı yapılan fedakarlık, güneşli bir günün ortasına düşen bulutlara katlanmaktı. Aydınlığın enerjisini yok edip tüm pejmürdeliğin ve yıkımın bir arada olduğu duyguları bu koyuluğa gark eden bir renkti Gri. Eris Arıkan, siyahın ve beyazın netliğini içinde taşırken bu karışımdan oluşan Grinin karmaşasını da...
Geçmiş, bitmiş olmalıydı. Üzerinden ne kadar süre geçtiğinin çok da bir önemi yoktu.. sadece gelecekte yaşanacak günlere çelme takmaması gerekirdi. Bir ölüm, bir hayat vaat etti genç kıza. Bir ölüm, kırık dökük bir geçmişin kapısını araladı, Bir ölüm, bir insanı yaşattı. 'Her şey bitti!' denilen noktada başladı hika...
Her acı günü, her çektiği işkence, her çaresizliği bedenine, tenine ve bakışlarına işlenmiş fırtına gözlü bir adam.Sizi yakıp yıkan, her hücrenizi geri döndürülemez parçalara ayıran dipsiz karanlığına rağmen nefesinizi kesecek, kalbinizi acıtacak kadar güzel biri.Yıllarca boş bir kabuk gibi yaşayan, intikamını, masumi...