Gökyüzünü basite alan insanlar , neler kaybettiklerinin farkında değiller sanırım . Mavi , pembe , mor , sarı , turuncu ve nice renkleri görebiliyorum gökyüzüne baktığımda. Ay , güneş ve yıldızlar. Ayın farklı zamanlarda farklı şekilleri olması ve güneşin farklı saatlerde farklı uzunlukta gölgeleri oluşturması...
"Deniz ile gökyüzünü ayıran o ince çizgiye astım hayallerimi. Bazen bir rüzgar esti, savurdu düşlerimi. Bazen de yağmur yağdı, damlalar değdi tenime. Umut en güçlü silahımdı. Ben hep bekledim, o hiç gelmeyen gemiyi. Geleceği günün hayaliyle, ne dünler feda ettim. Bugünüm yarında, umudum onda kaldı." Sözlerimi bitirdi...
Macera, intikamla devam ediyor... Ateş düştüğü yeri yakar derler. Öyle oldu da. Düştüğü kalp cayır cayır yanarak küle döndü. Ve küllerinden intikam ateşiyle yanan bir efsane doğdu. Sahibi belli olmayan bir not. Yeni bir işaret... Eski düşman, yeni dostluklar. Hiçbir intikam bu kadar çok arzulanmamıştı. Üstelik bu kez...