Zeynep:Kerem.. Sen.. Yaklaştı ve yüzümü avuçlarının arasına aldı. Kerem:Zeynep benim,Kerem.. Zeynep:Bana neden söylemedin?! Kerem'i ittim ve bağırmaya başladım. Kerem:Nasıl söyleyeceğimi bilmiyordum Zeynep.. Gözümden akan yaşları elimin tersiyle ittim. Zeynep:O kız.. O kız ben miydim? Kerem:E-evet.. Melis'in bahsettiğ...
''Zeynep yapma.Benden kaçma.'' diye mırıldandı.Git gide sesi kısıyordu sanki. ''Senden ka-kaçtığım falan yok.Şimdi beni bırakır mısın?'' diye yeniledim sorumu.Birşey demeyince onu sertçe ittirdim.Sonunda ondan kurtulduğumda arkamı döndüş gidiyordum ki kolumu tuttu.Sıkı tutuyordu ve bu canımı yakıyordu. ''Kerem kolumu...
- Sen beni mi izliyordun? - Hemde tahmin edebileceğinden çok daha uzun zamandır. Birden ortadan kayboldu. Etrafıma bakındım. Hayır yoktu. Gittiğini umdum ama birden sağımda belirdi. Dudaklarını kulağıma yaklaştırdı. Nefesi kulağımı gıdıklıyordu. - Seni izliyorum. Yeniden kayboldu. Sanki benimle oyun oynuyordu. Pis saç...
Tam bornozumu çıkartacaktım ki Aruna'nın sesini duydum. "Tuğtekin, nerdesin be abi" ve benim kapım açılır. Tabii ben bu sırada gözlerimi kapatıp çığlığı bastım. Bİ dakka ben niye gözlerimi kapatıyorum ki? Gözlerimi açtığımda morarmış bi Aruna gördüm. Demem gerekirdi. Fakat daha çok yavşakça sırıtan bi Aruna gördüm. "...
14 yaşında yazdığım bir hikaye. Birçok eksik var farkındayım. Ancak lütfen, 14. En azından burada dursun, 14 yaşında iyi iş çıkardığımı düşünüyordum. Dolayısıyla o yaşlardaki kitlenin hoşuna gideceğini de biliyorum. İyi okumalar. -Beyza Doğuç.
