"Şşt," dediğini duydum birinin. Sanki sesi kilometrelerce öteden zihnime fısıldanmış gibiydi. Sakinleştirici bir ninniyi anımsatan tınısı hiç de yabancı gelmiyordu. "Benim, Lara gözlerini aç! Benim.Sakinleş." Omuzlarımdan sarsıldığımı hissediyordum. Şişmiş olan gözlerimi tedirginlikle araladığımda gözleriyle buluştum...
Onu ilk gördüğümde, tekerlekli bir sandalyedeydi. Siyah irisleri, keskin yüz hatları ve soğuk bakışlarıyla bana bir düşman gibi baktığında, ilk başta bunu umursamadım. Ancak bakacağım kişinin bir çocuk yerine o olduğunu öğrenmem, durumu tamamıyla değiştirmişti. Ve ne yazık ki, bu işe ihtiyacım vardı. 16/08/2016
Dışarıdan bakan bir göz tarafından biraz çılgın, biraz deli, biraz enteresan ve fazlaca sert gözükse de aslında son derece samimi ve ileri görüşlü olan bir kız, Sumru Umay. Sevdiği insanlara karanlık yüzünü göstermekten pek de haz etmeyen ve sevmediklerinin ölümü olan bir erkek, Alaz. Umay'ın diğer üçüzleri olan Uga...
"Bir de böyle deneyelim," dedi ve yanıma geldi. Ellerimi tuttu ve arkama geçti. Bu yakınlık beni rahatsız etmişti. Ne de olsa onunla tanışalı bir saat bile olmamıştı. Ellerimi bırakıp bileklerimi tuttu. "Bileklerini bükmemelisin. Yoksa fazlasıyla canın yanar," dedi nefesi saç diplerimi yakarken. Evet demin ki gibi mi...
Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim...
