Przepraszam, Kapitanie. || MORWIN

Kiedy zostajesz całkowicie sam, pod osłoną nocy, owiany nostalgiczną sosnową wonią i łuskany zimnym światłem przenikliwego księżyca, nie pozostaje ci nic innego jak poddanie się w nieustannej ucieczce przed własnymi uczuciami i stanięcie z nimi twarzą w twarz, ze skruchą podnosząc swój zamglony wzrok, aby w końcu spojrzeć bolesnej prawdzie prosto w oczy.