ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΒΟΣΤΩΝΗΣ

Μου χαμογέλασαν τα μάτια σου, εκείνο το βράδυ, πριν από πέντε χρόνια, σε αυτό ακριβώς το σημείο. Μην με αφήνεις φως μου. Δίνω την ζωή μου για να μου ξανά χαμογελάσουν. Μείνε να φωτίσεις το σκοτάδι μου. Μείνε μέχρι να ξημερώσει...

Η Άμπερ αναγκάζεται να αφήσει για λίγο το Παρίσι και την καριέρα της στην ζωγραφική για να επιστρέψει στην Βοστώνη για τον γάμο του πατέρα της. Είχε υποσχεθεί στον εαυτό της ότι δεν θα ξανά γυρίσει στην Βοστώνη. Άφησε εκεί όλες της αναμνήσεις, την ζωή της, τον θάνατο της μητέρας της και τον Νέιτ. Τον άντρα που της ράγισε την καρδιά. Η επιστροφή της θα φέρει τα πάνω κάτω σε πολλές ζωές αλλά ιδιαίτερα στην δική της. Η φλόγα ανάμεσα στον Νέιτ και την Άμπερ έσβησε εκείνο το βράδυ πριν πέντε χρόνια; Ή μήπως δεν έσβησε ποτέ;