Μα οι λέξεις ξεθωριάζουν,σα τα όνειρα που έκανα,κοιτώντας δυο μάτια..τα δικά σου,ποτισμένα με πονο,σβησμένα με μελαγχολία,μάτια..που χάθηκα μέσα τους και ύστερα,τα έχασα για πάντα.. Θα ψάχνω ανθρώπους που σε θυμίζουν..και εσυ, μια ανάμνηση που στοιχειώνει τη σιωπή μου.