bir daha yürürken yalnızlığa hayatın en yalın halindesin içindekiler senden ayrı koşuyorsun güle oyanaya o sokaklarda içinde bir mutluluk ki sona kadar giden seni bırakmayan sen artık özgürlüğün sevincisin sonsuz mutluluğun sana gökyüzünde uçma hazzı vermesini yaşayacaksın kendini martı hissedeksin yakalamaya çalışacacaksın sevdiğinin havaya attığı susamları bir doygunluk hissi sanki sevgilinin sevgisini yutmussun gibi yanında olacağını bilme hissi bütünle var olabilmeyi deneyeceksin senden kopan parçaları bütünleştirip bir seni çıkaracaksın bu da yoksa hayatının bir köşesinde uçsuz denizler ve dağlar paklayacak içindeki ateşi bundan da bir haz alamayacaksan yarınsız insanların cehenneminde yok olacaksın sonsuza dek