Özgürlüğe takla atan kuşlar gibiydim.
Ama artık küçük bir kafese haps edilen, nefessiz olduğu kadar da karanlık ,soğuk , ölüme sürüklenen bir genç kızdım.
Peki o öldüyse neden halen anıları benimle yaşıyor.
Kalbim onu ölü ruhuyla canlanıp atıyor.
Siyah küllerden yapılmış, etrafınıda küçük küçük mumlardan yas tutarak , mezarın başında dualarla veda ediyordum.
Belki hiç yaşamdı bu güzel anıları belki onlarla içinde yaşayıp öldürdü
Nerden bilebiliriz ki bir ölünün içinde bıraktığı kendisi gibi öldürdüğü geçmişe bağlı ipleri....
Şimdi o bağımlı kaldı ben ise iplerle geçmişimi bağladım...
