İsa Kantarcı ben, basılı kitabım: "Karma."

https://motive19.blogspot.com/
Sonsuz lacivert nehirlerin teselli ikramiyesi

her şeyin bir ruhu vardır
ıssız kaldırım taşlarındaki yağmur
sessizliği yüzünün

çoktan çekip giden babanın bıraktığı ayak seslerinin ruhu vardır
kimsenin uğramadığı köylerdeki lambaların anlatacağı çok şey 
kucaklanası tepeye çıktığımda gecenin yarısı ayaz soğuğunda
karşıda vadide yolda yoksul ve kararlı sokak lambaları yanar durur
her yaranın bir sonu
her acının güzel bir gülümsemesi vardır
onunla arana mesafe koyabildiğin anda

bıraktım kendimi hayatın akışına
yenilmez pembe
açık mavi saçlı bir kız çocuğunun parlak dişleri
kahkahası bağrımda.

karanlık ışıldayabilir
keskin dişleriyle yoğun ve acımasızca

her sorunu çözebilirim
bağrımı siyah bir çocuğa emanet bıraktığımda

gündüzler zor olabilir ama geceleri
her engeli aşarım
sonsuz lacivert nehirlerin teselli ikramiyesi
uzak köy yolları
karlı vadiler

içimi toparlar geceleri...




Tepedeki zifiri karanlık içindeki gecekondu mahallesini yağmur acımasızca dövüyordu. Ağır aksak ve dargın ışıklar yanıyordu puslu pencereler ardında. Çoğunluğu eski, bakımsız evlerden oluşuyordu burası.



Kış erken gelmişti şehre. Mehmet, televizyon başındaydı, birkaç gün sonra şehirden ayrılacak, üniversitede okuyacaktı. O şehirde dört yılını geçirecekti. 1 gün gecikmişti. Annesi o gün onun en sevdiği yemekleri yapıp çok sevdiği komşu kadını, kız kardeşini ve Mehmet'in halasını akşam yemeğine çağıracaktı. Ertesi gün de onu okula yolcu edeceklerdi.