Limelight

u rly understand morse code??? that's so impressive

Sa gjate eshte nje "neser"?
          Nje perjetesi dhe nje dite

Limelight!?!?!? 

Le te fluturojme mbi re...lart derisa te shohim shtellunga pambukesh sheqeri e shtresa te bardha bore...akoma me lart ne hapsiren e kalter ku degjohet vec avioni qe s`ndalet te shoh...vec shkon perpara...le te fluturojme mbi re se aty do qeshim me sy e ndjejme me cdo qelize...le te fluturojme mbi re.

E ne ikje, mori me vete vec nje valixhe plot endrra

One of the best feelings is when your 12-year old sister reads your "book" within a day and gets truly angry when finds out that half of the book is still unwritten. When I asked her why so angry she responded:
          Because it's the most interesting book I have read lately and I wanna finish it. 
          
          I'm not crying...you are.

Thonë se nuk ekziston asgjë perfekte ama thuajse perfekte po. Ndër thuajse perfektet janë  historitë e shkruara me shpirt. Me këtë nënkuptoj ato historitë që shkruhen kur shpirti si një draugr lë trupin,merr penën e fillon të hedhë në letrat e bardha mbi tavolinë frikërat, zemërimet, besimet, kënaqësitë; jep  arsyet pse zemra dridhet, pse buza harkon,pse këmbët ecin e ecin deri sa perëndon; tregon për  dorën që fshin lotët e shkakun e tyre, për zërin që dëgjon në kokë si një cukitje,për tingujt e mëngjesit e të mbrëmjes;për atë cka ndjen kur ata afrohen, kur i flasin,kur e lejojnë të mendojë e kur i thonë të heshtë. Dhe njësoj si në doktrinën platoniane historia vazhdon të shkruhet edhe kur trupi vdes sepse shpirti ende mendon,ende ndjen dhe në mënyrë thuajse perfekte bën botën të lexojë për vajzën që tashmë fle në pluhur yjesh.

Wow wow boronicaaa ktuuu

Nuk di te them nese zeri qe degjoj eshte klithme agonie e grintes artistike qe endet neper tunelet e pavedijes apo melodia e harpes se ambicies qe ngjit fronin me shpejtesi...por di te them me siguri se jam e humbur ne mes te nje bote... plot zhurme.

Ata nuk me lene te jem vetvetja.
          -Ata?! Kush jane ata?
          -Zerat e cuditshem te kokes sime.
          -Une mendova se vuajve nga absencat ne kujtese, cudi si i mban mend fjalet e zerave te panjohur.
          -Vuaj nga absencat,por zerat jane aty, ne cdo cast, ne cdo moment, kudo, aty me mua. 
          -Atehere mendoj se nuk ka lidhje me absencat,ka lidhje me personalitetin tend. 
          -E c'hyne ketu personaliteti?
          -Po ja,a ke besim ne vetvete?
          -C'eshte ky ndonje ilac i ri qe duhet te marr?
          Mjeku e pa trishtueshem...ishte nje vajze e bukur,me floke te kafenjte qe bini lehte mbi supet e mbledhur. Kishte gishterinje te gjate dhe te holle,gjithmone i kishin pelqyer vajzat me duar te tilla te bardha,por sa keq qe ajo vajze kishte mbetur akoma femije,nje femije mbase 8 vjec qe besonte ne Babagjysh,por jo ne vetvete. "Cudi!-tha me vete,-Cudi qe nuk njeh vetebesimin."